ഏടത്തിയുടെ വർത്തമാനം കേട്ട് നടക്കുന്നത് അറിഞ്ഞില്ല. പോക്കുവെയിലിൽ ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതി ഒരു ജലച്ചായ ചിത്രം പോലെ.
പാടത്തെ വരമ്പിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഏടത്തി മുന്നിൽ നടന്നു. ഓരോ പാദങ്ങളും ഏടത്തി ഒറ്റവരമ്പിൽ ഒന്നിനു മുന്നിൽ ഒന്നായി വെച്ചു നടന്നപ്പോൾ ആ മത്തങ്ങാ മുഴുപ്പുള്ള ചന്തികൾ മാദകമായി തുളുമ്പി. ആ തുടകൾ ഇറുകി അരയുന്നത്‌ ഞാൻ മനസ്സിൽ കണ്ടു.
പിന്നെയും ഒന്നിച്ചു നടന്നു തുടങ്ങി… ആൾപ്പെരുമാറ്റമുള്ള വഴിയിൽ എത്തി.
ഏടത്തീ… ഞാൻ വിളിച്ചു.
എന്താടാ?
പിന്നേ…. ഇല്ല, ഒന്നുമില്ല…
എടാ ചിറിക്കിട്ടൊരു കുത്തുവെച്ചുതരും ഞാൻ… പറയടാ… ഏടത്തി ഭീഷണിപ്പെടുത്തി.
ഏടത്തി നടക്കുന്നത് ആളുകൾ നോക്കുന്നുണ്ട്.
അതിനെന്താ? കണ്ണൊള്ളതോണ്ടല്ലേ നോക്കണത്‌. ഇയ്ക്കൊന്നൂല്യ.
ഈ ചന്തീം, മൊലേം, പിന്നെ ഭംഗിയുള്ള മുഖോം… ആളുകൾ ഇതുകൊണ്ട് ആണ് നോക്കണത്‌. ഞാൻ പറഞ്ഞു.
എടാ ഇയ്ക്കറിയാം, ആളോള്‌ നോക്കണ കാര്യം. അവര് നോക്കട്ടെ. ഭംഗീണ്ടെന്ന്‌ നിയ്യ്‌ തന്നെ പറഞ്ഞൂലോ..
പൊങ്ങുതടി – 4 (ഋഷി)
Posted by