അങ്ങനെ ഒരു അവധിക്കാലത്ത്‌ (വെടിക്കെട്ട്)

എന്തോ അന്നേരം ഒരു പ്രകൃതി ചോദനയാലെന്നപോലെ എന്റെ കുഞ്ഞു കുട്ടന്‍ ട്രൗസറിനുള്ളില്‍ നല്ലവണ്ണം മുഴച്ച് പൊന്തിയിരുന്നു..ചേച്ചി പെട്ടന്ന് അങ്ങോട്ട്‌ പാളി നോക്കി..
“അപ്പൂന്റെ മൂത്രമൊഴിക്കുന്ന ചുക്കുമണി ദേ വലുതായല്ലോ… ഇതിങ്ങനെ എപ്പോഴും വലുതാവുവോ…അതോ വല്ലപ്പോഴുമേ ഉള്ളൂ..”
“എടയ്ക്കുണ്ട് ചേച്ചി.. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് വരുമ്പോതന്നെ അതിങ്ങനെയാ… ഇതെന്തെങ്കിലും രോഗമാണോ ചേച്ചി.. നാണമായോണ്ടാ ഞാന്‍ അമ്മയോടോന്നും പറയാഞ്ഞേ..”
“ഇതൊരു രോഗം തന്നെയാ…”
“ആണോ ചേച്ചി..”
“ഇതെങ്ങനെ മാറും, ഡോക്ടറെ കാണണോ..”
“വേണ്ട അപ്പൂ ചേച്ചി മാറ്റി തരാം…”
അന്നേരം ഞാന്‍ നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിച്ചു..

“അതിനു മുന്പ് അപ്പു ചേച്ചിയോട് സത്യം പറയണം..”
“ചേച്ചി എന്ത് വേണംച്ചാ ചോദിച്ചോളൂ.. ഞാന്‍ പറയാം…”
“മോന് ഇതിങ്ങനെയായാല്‍ താഴ്ത്താന്‍ എന്താ ചെയ്യുക..??”
“ഞാന്‍ വേറെ എന്തെങ്കിലും പുസ്തകമോ മറ്റോ വായിക്കും , ചിലപ്പോ മൂത്രമോഴിച്ചാ നേരെയാവും..”
എന്റെ ഉത്തരം കേട്ട സുധേച്ചി ആര്‍ത്തു ചിരിച്ചു..
“ആഹാ, മൂത്രമോഴിച്ചാ ശരിയാവുമോ… എന്നാലതൊന്നു അറിയണമല്ലോ… അതറിഞാലല്ലേ പിന്നെ ചികിത്സ വേണ്ടൂ…”

“എന്നാല്‍ ചേച്ചി ഞാന്‍ മൂത്രമോഴിച്ചിട്ട് വരാം…”
“അങ്ങനെ അപ്പു ഒറ്റയ്ക്ക് പോണ്ട.. ചേച്ചി കൂടി വരാം..”
അവര്‍ പറഞ്ഞു..
“അതുവേണ്ട ചേച്ചി, എനിക്ക് നാണമാ…”