“എന്തുണ്ടോന്നാ മോനേ?”
“മമ്മിയെ ഇങ്ങനെ കോരിക്കുടിക്കുന്നപോലെയുള്ള നോട്ടം ആളുകളുടെ?” അവന്‍ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. ഗായത്രി അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. “ആളുകളൊക്കെ പലതരക്കാരല്ലേ, മോനേ. നമുക്ക് എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പറ്റും?”
അവന്‍ അവരുടെ കൈവിരലുകളില്‍ പിടിച്ചു.
“അല്ല, അവരെയും കുറ്റം പറയാന്‍ പറ്റില്ല.”
“ആരെ? മോനെന്താ ഈ പറയുന്നെ?”
“മമ്മിയെ നോക്കുന്നവരെ. കോരിക്കുടിക്കുന്ന പോലെ നോക്കുന്ന ആള്‍ക്കാരില്ലേ? അവരെ.”
“അതെന്താ മോനേ?” അവന്‍റെ കൈവിരലുകളില്‍ വിരലുകള്‍ പിണച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ ചോദിച്ചു.
“ഐശ്വര്യാറായ് നാണിച്ചുപോകുന്ന സൌന്ദര്യമല്ലേ, എന്‍റെ മമ്മിക്ക്. അതുകൊണ്ട്.”
“ഒന്നുപോടാ , വെറുതെ സുഖിപ്പിക്കാതെ,” അവര്‍ വാത്സല്യത്തോടെ അവന്‍റെ തോളില്‍ അടിച്ചു.
“അപ്പോള്‍ നേര് പറഞ്ഞാല്‍ കുറച്ചു സുഖമൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട്, അല്ലേ?”
“തോന്നാതിരിക്കുമോ?” അവര്‍ ചോദിച്ചു, “സുന്ദരിയാണ് എന്ന് ഒരു പെണ്ണിനോട് പറഞ്ഞാല്‍ ആരായാലും സുഖിക്കും. ഇഷ്ടമുള്ളവര്‍ പറയുമ്പോള്‍. മാത്രമല്ല ഒരു സുന്ദരക്കുട്ടപ്പന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ആര്‍ക്കായാലും സുഖം തോന്നും.”
“സുന്ദരക്കുട്ടപ്പനോ? എന്നെയാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത്? എന്നെത്തന്നെയാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത്? എന്നെ മാത്രമാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത്?”
“മോനെയാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്. മോനെത്തന്നെയാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്. മോനേ മാത്രമാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്.”
അവര്‍ ഉറക്കെച്ചിരിച്ചു.
“ഞാന്‍ ചുമ്മാതെ പറയുന്നതല്ല കുട്ടാ. മമ്മീടെ അഭിമാനമാണ് മോന്‍. വേറെ ഏതു പെണ്ണിനുണ്ട് മോനെപ്പോലെ സുന്ദരനായ ഒരു മോന്‍?”
അവന്‍റെ കൈവിരലുകള്‍ അവരുടെ കൈവിരലുകളില്‍ മുറുകി.
“നോക്ക് മമ്മീ,” ജനാലയുടെ അടുത്തിരുന്നയാളെ നോക്കി അവന്‍ അവരുടെ കാതില്‍ പറഞ്ഞു, “അയാടെ നോട്ടം കണ്ടോ?”
ജനാലയുടെ അടുത്തിരുന്നയാളെ അവര്‍ നോക്കി. ശരിയാണ് അവരുടെ നോട്ടം അവരുടെ മാറിലാണ്.
അമ്മയുടെ കൂടെ ഒരു യാത്ര 2
Posted by