പെരിയാറിൻ തീരത്ത് [പഴഞ്ചൻ]

രാത്രി 9.30 ആയിട്ടും ബേബിച്ചനെ കാണാതായപ്പോൾ സാമിന് ചോറ് കൊടുത്ത് അവളും കഴിച്ചു… ബേബിയെ കുറച്ച് നേരം കൂടി നോക്കി നിന്നിട്ട് സാം അവന്റെ മുകളിലത്തെ മുറിയിലേക്കും സെലിന അവരുടെ മുറിയിലേക്കും പോയി…
അതിനു ശേഷം താഴെയുള്ള തങ്ങളുടെ കിടപ്പറയിലെ വലിയ നീല കണ്ണാടിക്കു മുൻപിൽ നിന്ന് തന്റെ ശരീരം ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ… നൈറ്റിയുടെ മുകളിലത്തെ ഒരു കുടുക്ക് അവൾ വിടീച്ചിട്ടു…
മാറിടങ്ങളുടെ തള്ളിച്ച കണ്ടാൽ ആർക്കും അതൊന്ന് എടുത്ത് പെരുമാറാൻ തോന്നും… പിന്നിലെ ചന്തികളുടെ വിരിവും അതുങ്ങളുടെ ആട്ടവും ഇപ്പോഴും ആരുടേയും മനം മയക്കുമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി… തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും തന്റെ അഴകളവുകൾ നോക്കി ആസ്വദിച്ചു നിൽക്കേ താഴെ വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു സെലീന… ഹാളിലേക്ക് വന്ന് നോക്കിയപ്പോഴാണ് ആ കാഴ്ച കാണുന്നത്…
അപ്പോൾ അതാ വാതിൽ തുറന്ന് ഇച്ചായൻ ആടിയാടി വരുന്നു…
“ഇതെന്താ ഇച്ചായാ… നല്ല ഫോമിൽ ആണല്ലോ…” അവൾ ബേബിയെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച് തങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ടു പോയി…
” ഇച്ചായൻ എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചാർന്നോ… ഞാൻ ചോറെടുക്കാം… ” അതും പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയ സെലീനയെ ബേബി പിടിച്ച് തന്റെ അരികത്തിരുത്തി… ഉം വെള്ളമടിച്ച് കഴിഞ്ഞാൽ ഇച്ചായനിത്തിരി പുന്നാരം ഉള്ളതാ…
” ഭക്ഷണം ഞാൻ അങ്കിളിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് കഴിച്ചു… നീ ഇവിടെ എന്റടുത്തിരിക്കെടീ സുന്ദരിക്കോതെ… ” ബേബി അവളോട് കുഴഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ഉം… വല്യ സുവിപ്പിക്കലൊന്നും വേണ്ടട്ടോ… അങ്കളുമായിട്ട് ശരിക്കങ്ങ് ആഘോഷിച്ചല്ലെ…” അവൾ പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു…
” വല്ലപ്പോഴുമല്ലേ മോളേ… പിന്നെ അങ്കിൾ നിർബന്ധിച്ചപ്പോ… ” ബേബി പകുതിക്ക് വച്ച് നിർത്തിയിട്ട് കട്ടിലിലേക്ക് കിടന്നു…
“ ഉം… അങ്കിളിന്റെ കാര്യമൊന്നും പറയണ്ട… പുള്ളിക്കാരന്റെ ഇടയ്ക്കുള്ള നോട്ടമൊന്നും ശരിയല്ല… ” ബേബിയോട് ചേർന്നു കിടന്ന് നെഞ്ചിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് സെലീന പറഞ്ഞു…
“ അതുപിന്നെ നിന്നെക്കണ്ടാൽ ഏത് കണ്ണുപൊട്ടനാണേലും ഒന്നു നോക്കും… അപ്പോഴാ അങ്കിള്… ” ബേബിയുടെ വാക്കുകളിൽ മയക്കം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…