ഞാൻ വണ്ടി ഖാദറിക്കായുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി വിട്ടു… ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലീകരിക്കുവാനുള്ള അവസരങ്ങൾ ഒത്തുവന്നപ്പോൾ അത് കൈവിട്ടു പോയ വിഷമത്തിൽ ഇന്ന് കണികണ്ട പൂറി മക്കളെയും നാളെ കണികാണാനുള്ള പൂറി മക്കളെയും തന്തക്കു വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഖാദറിക്കയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയി…ഗൂഗിൾ മാപ്പിൽ കുന്നിക്കോട് സെറ്റ് ചെയ്തു….വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും രണ്ടു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് കുന്നിക്കോട് എത്തി….വിസ ഖാദറിന്റെ വീടെത്തു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ മതി എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…..ഞാൻ തിരക്കി അവിടുന്ന് വീണ്ടും രണ്ടു മൂന്നു കിലോമീറ്റർ യാത്ര…..ഖാദറിക്കയുടെ വീട്ടിൽ എത്തി…..ബെല്ലടിച്ചപ്പോൾ കതകു തുറന്നു …ഖാദറിക്കയുടെ ഭാര്യ……എന്റെ ഭഗവാനെ…..അപ്പോൾ ഞാൻ സുരാജ് വെഞ്ഞാറമ്മൂടിന്റെ ഡയലോഗ് ഓർത്തു പോയി “ഇതിനെ ഒക്കെ കാണുമ്പോഴാണ് വീട്ടിലിരിക്കുന്നതിനെ എടുത്തു കിണറ്റിലിടാൻ തോന്നുന്നത് എന്ന…..
ശ്രീകുമാർ അല്ലെ…..
അതെ…..
ഖാദറിക്ക വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു…ഇന്നോ നാളെയോ വരുമെന്ന്….വാ കയറിയിരിക്ക്…..
ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറിയിരുന്നു…..മക്കൾ ഒക്കെ….
മൂത്ത മോൾ പ്ലസ് ടൂ വിനു പഠിക്കുന്നു…ഇളയത് മോൻ എട്ടിൽ…..അവർ സ്കൂളിലേക്ക് പോയി…..
പക്ഷെ ഇത്തയെ കണ്ടാൽ പറയില്ല കേട്ടോ ഇത്രയും വളർന്ന മക്കളുണ്ട് എന്ന്….
അയ്യോ എന്നെ ഇത്താനൊന്നും വിളിക്കണ്ടാ…..എന്റെ പേര് ജസ്ന…ഞാൻ ഇന്ന് വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല കേട്ടോ…..ചായ എടുക്കാം….
വേണ്ട ഇത്താ…..
ദേ വീണ്ടും ഇത്ത…..ജസ്നാ അങ്ങനെ വിളിച്ചാൽ മതി…
ഓ ശരി വേണ്ടാ ജസ്ന ഞാൻ പോകുന്നതിനു മുമ്പ് ഒന്ന് കൂടി വരാം….സാധനം വല്ലതുമുണ്ടെങ്കിൽ എടുത്തു വച്ചിരുന്നാൽ മതി….
അതെന്തു പോക്കാ…ഇവിടെ ആദ്യമായി വന്നിട്ട് ….അത് മോശം…..ഊണ് കഴിഞ്ഞിട്ട് പോകാം…