അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം [Sanjuguru]

Posted by

കുറച്ച് നേരത്തെ ഞാൻ മനസ്സിൽ കരുതിയതെല്ലാം സത്യമായി.  ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഇവളോട് കളിക്കുന്നത് സൂക്ഷിച്ചു വേണമെന്ന്.  ഇപ്പൊ കണ്ടില്ലേ കുരിശായതു.

ഞാൻ : ഇനി ഞാൻ എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് ?. ഞാൻ സോറി പറഞ്ഞില്ലേ.

ദേവകി : എനിക്കറിയണം നീ എന്തിനാ എന്നെ അങ്ങനെ നോക്കിയത് എന്ന്.

എന്താ ചെറിയമ്മേടെ ഉദ്ദേശം എന്ന് മനസിലാക്കുന്നില്ല. എന്തിനാവോ എന്നെ ഇങ്ങനെ പരീക്ഷിക്കുന്നത്.  എന്ത് തന്നെയായാലും സത്യം പറയുക തന്നെ.

ഞാൻ : ചെറിയമ്മക്ക് നല്ല വ്യത്യാസമുണ്ട്.  കഴിഞ്ഞ തവണ കണ്ടതിനേക്കാൾ ഭംഗികൂടിയിരിക്കുന്നു. പിന്നെ ഞാൻ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വേഷത്തിൽ ആണല്ലോ വന്നിറങ്ങിയത്.  എങ്ങനെ ഇത്ര ചെറിയ കാലത്തിനുള്ളിൽ ഇങ്ങനെ സൗന്ദര്യം കൂടിയത് എന്നറിയാൻ വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ നോക്കിയത്.

ദേവകി : എന്നിട്ട് നിനക്ക് മനസിലായോ ?.

ഞാൻ : ഇല്ല.

ദേവകി : നീ പറഞ്ഞതെല്ലാം നുണയാണെന്ന് എനിക്കറിയാം.  നിന്റെ പ്രായത്തിൽ ഉള്ള പിള്ളേർക്കെല്ലാം ഉള്ള ഒരു അസുഖമാണ് ഇത്. ഇതിനു പ്രത്യേകിച്ചു മരുന്നൊന്നും ഇല്ല.

ഞാൻ : ചെറിയമ്മ കുറെ നേരമായി എന്നെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് വിഷമിപ്പിക്കുന്നു.  ഞാൻ എന്താ വേണ്ടത്.

ദേവകി : നീ എന്നോട് സത്യം പറയണം.

ഞാൻ : ഞാൻ എല്ലാം പറഞ്ഞില്ലേ..  ഇനിയെന്താ ?

ദേവകി : ഇതൊന്നുമല്ല സത്യം.  എല്ലാം തുറന്ന് പറഞ്ഞാൽ നിനക്ക് നല്ലത്.

ഞാൻ : ശെരി ഇനിയൊന്നും ഒളിച്ചു വെക്കുന്നില്ല.  ഞാൻ പഴയ ആൽബത്തിൽ ചെറിയമ്മേടെ പഴയ ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടിരുന്നു.  അതുകണ്ടപ്പോൾ മുതൽ എനിക്ക് ചെറിയമ്മയെ അനുഭവിച്ചാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അമ്മയെപോലുള്ള ചെറിയമ്മയെ അനുഭവിക്കുന്നത് തെറ്റല്ലേ അതുകൊണ്ട് നോക്കി രസിച്ചു.

ദേവകി : ഇതങ്ങു തുറന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോരായിരുന്നോ. എന്നോട് നീയിതു തുറന്ന് പറയുന്നതിൽ പ്രേശ്നമില്ല. കാരണം ബാംഗ്ലൂരിൽ ജീവിച്ച എനിക്ക് ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം സർവ സാദാരണമാണ്.  നീ അവിടെ ലാൽ ബാഗ് ഉദ്യാനത്തിൽ പോയാൽ ഇത്തരം കാഴ്ചകൾ നിനക്ക് നിറയെ കാണാം. എന്നിട്ട്‌ നീയെന്നെ നന്നായി കണ്ടോ.

ഞാൻ : കണ്ടു.

ദേവകി : ഇത് മതിയോ ?

ഞാൻ : മതി.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *