തട്ടിന്‍പുറം [കട്ടകലിപ്പന്‍]

ഇതിനിടയിൽ ഞാൻ വേറൊരു കാര്യം കൂടി ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു,
മാധവൻ വല്യച്ചന് ഇവരോടുള്ള ഒരു പ്രത്യേക താല്പര്യം.!
വല്യച്ചനെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം അവരുടെ കണ്ണുകളിലെ ഭയം ഞാൻ ആദ്യം എല്ലാവരെയും പോലെതന്നെയാണെന്നാണ് കരുതിയത്,
പക്ഷെ എനിയ്ക്കു വേറെ എന്തെല്ലാമോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉള്ളതുപോലെ തോന്നിപ്പിച്ചു,

ഒരു ശനിയാഴ്ച ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ അമ്മൂമ്മയുടെ കത്തിയടിയും പാരായണവും കഴിഞ്ഞു എന്റെ രാധിക വല്യമ്മേ കാണാനായി അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് ഓടുന്ന സമയത്താണ്,
കോലായിലെ ഏറ്റവും അറ്റത്തെ മുറിയുടെ വശത്തുനിന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേൾക്കുന്നപോലെ തോന്നിയതു,
ഇതാരപ്പ ഈ സമയത്തു അവിടെ ഇങ്ങനെ അടക്കി സംസാരിക്കാൻ.?

ഞാൻ ആ പഴയ തറവാടിന്റെ വലിയ മരത്തൂണുകളുടെ മറപിടിച്ചങ്ങോട്ടു ചെന്ന് നോക്കി

“നീ വെറുതെ അനാവശ്യമായി ശാട്യം പിടിക്കുന്നതെന്തിനാണ് യാമിനി.?” ഒരു പുരുഷന്റെ കനത്ത ശബ്ദം

ഞാൻ അല്പം മറഞ്ഞുനിന്നുകൊണ്ടു അങ്ങോട്ട് നോക്കി,
അവിടെ ഏറ്റവും മൂലയിലെ മുറി ആയതുകൊണ്ടാവണം ചെറിയ ഒരു ഇരുട്ടു പരന്നട്ടുണ്ട്.,
ആ ഇരുട്ടുമായി എന്റെ കണ്ണ് പരിചയപ്പെട്ടപ്പോൾ എനിയ്ക്കു അവിടെ നിൽക്കുന്ന ആളുകളെ മനസിലായി,
യാമിനി ചെറിയമ്മയും മാധവനച്ചനും.!

മാധവനച്ചൻ രണ്ടുകൈകൾ കൊണ്ടും യാമിനി ചെറിയമ്മയുടെ കൈകൾ ആ ഭിത്തിയിലേയ്ക്ക് അകത്തി അമർത്തി പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്,
വല്യച്ചന്റെ ആ ഉരുക്കുപ്പോലത്തെ കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ്കൈകൾ യാമിച്ചെറിയമ്മയെ നന്നായി വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെന്നു അവരുടെ മുഖഭാവംകൊണ്ടു തന്നെ എനിയ്ക്കു മനസിലായി
“എന്നെ വിടു, എനിയ്ക്കു പോവണം..!” യാമിനി ചെറിയമ്മയുടെ ദയനീയമായ സ്വരം.
“നിന്നെ ഞാൻ വിടാം യാമിനി, പക്ഷെ നീ ഞാൻ പറഞ്ഞതിന് ഒരു മറുപടിയും തന്നില്ല, നിന്നോട് ഞാൻ കളിയായി പറഞ്ഞതല്ല അത്.!”
മാധവൻ വല്യച്ഛന്റെ കൈയിലെ പിടി മുറുകിയതോ എന്തോ ചെറിയമ്മ ചെറുതായി തേങ്ങി..

“എനിയ്ക്കു വേദനിയ്ക്കണു ..!”