നിങ്ങളല്ലേ പറഞ്ഞത് അപസരസാനെന്നു. ഇപ്പൊ പറയുന്നു അപ്രത്യക്ഷയാനെന്നു.
ഹോ ഈ കുമാരന്റെ ഒരു തമാശ. ഞാന് അപ്സരസ്സ് തന്നെയാണ്. പക്ഷെ നിങ്ങള്ക്ക് ഇപ്പൊ എന്നെ കാണാന് പറ്റില്ലെന്നാണ് ഞാന് പറഞ്ഞത്.
ആ പുളുത്തി. കാണാന് പറ്റില്ലെങ്കില് പിന്നെ നീ ഇവിടെ നിക്കണ്ട. അടുത്ത വണ്ടിക്കു വിട്ടോ.. എനിക്കെ നിന്നെ കണ്ടു കൊണ്ട് പണ്ണണം. അതിനാ ഈ പാടൊക്കെ പെട്ടത്. ബൈ ദി ബൈ ഞാന് എ കുമാരനോ ഈ കുമാരനോ അല്ല. ഞാന് ഒ അനികുട്ടന് ആണ്.
ഹി..ഹി..അപ്പോള് അനികുട്ടന് അതിനായിരുന്നല്ലേ എന്നെ വിളിച്ചത്. അതൊക്കെ നടത്തി തരാം. പക്ഷെ ഞാന് ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങള്ക്കൊക്കെ ശരിയായ ഉത്തരം തരണം. എങ്കിലേ അനിക്കുട്ടന് എന്നെ കാണാനാകൂ…
എനിക്ക് കണ്ടാല് മാത്രം പോരാ….. ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന തന്റെ ഒറ്റക്കോല് ലക്ഷ്യമില്ലാതെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വീശി അനികുട്ടന് പറഞ്ഞു. അപ്സരസ്സ് എവിടെയാ നില്ക്കുന്നത് എന്ന് ഒരു പിടിയും ഇല്ലല്ലോ. ചുമ്മാ ഒരു സ്പര്ശന സുഖം വേണ്ടാന്നു വയ്ക്കുന്നത് എന്തിനാ.
പിറകില് നിന്നും കാലു കിഴച്ച അപ്സരസ്സ് അവിടെ കണ്ട കട്ടിലില് കയറി കിടന്നു കൊണ്ട് ചോദ്യം ചോദിക്കാന് ആരംഭിച്ചു.
ഒരിടത് ഒരിടത്ത്….
നിര്ത്..നിര്ത്…നിങ്ങള് എല്ലാരും ഒരിടത് എന്ന് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നതെന്താ. വലതു പക്ഷ അനുഭാവിയായ അനികുട്ടന് ചാടിക്കയറി ചോദിച്ചു.
അപ്സരസ്സ് തലയില് കൈ വച്ചത് അവന് കണ്ടില്ല.
ആ എനിക്കറിയില്ല. ഞാന് ഒരു കഥ പറയും. അതിന്റെ അവസാനം ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കും. അതിനുത്തരം നീ പറഞ്ഞാല് നിനക്ക് എന്നെ കാണാം.
ഓ അങ്ങനെ. ദുര്വാസാവിന്റെ വിക്രമാദിത്യനും വേതാളവും കംബികുട്ടനില് വായിച്ച ഓര്മ വച്ചു അനികുട്ടന് പറഞ്ഞു.
ആ അപ്പോള് ഒരു സ്ഥലത്ത് ഒരപ്പൂപ്പന്, ഒരച്ചന്, പിന്നെ ഒരു മോന് എന്നിവര് ഉണ്ടായിരുന്നു.