Posted by ആദിത്യന്‍ അവളുടെ മാസ്മരഗന്ധം ഭ്രാന്തമായി നുകര്‍ന്ന് ആ കൊഴുത്ത മാംസത്തിലേക്ക് മുഖം അമര്‍ത്തി. അവന്റെ കൈകള്‍ അവളുടെ ഷര്‍ട്ടിന്റെ അടിയിലൂടെ നഗ്നമായ അരക്കെട്ടില്‍ പതിഞ്ഞു. ഇരുവരുടെയും ശ്വാസഗതി വല്ലാതെ ഉയര്‍ന്നു. ആദിത്യന്റെ മുഖം പൊക്കിളില്‍ നിന്നും താഴേക്ക് നീങ്ങി.
“കല്യാണി………”
അത് ഒരു അലര്‍ച്ച ആയിരുന്നു. ആദിത്യന്‍ ഞെട്ടലോടെ അവളെ വിട്ടുമാറി. കണ്ണുകളില്‍ എരിയുന്ന കനലുമായി ഒരു കൈയില്‍ ചായയും പിടിച്ച് ഗായത്രി നില്‍ക്കുന്നത് കല്യാണി കണ്ടു. അത് കണ്ടിട്ട് അവള്‍ക്ക് യാതൊരു കൂസലും ഉണ്ടായില്ല. മുറിഞ്ഞു പോയ കാമസുഖത്തിന്റെ ഈര്‍ഷ്യ പക്ഷെ അവളുടെ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു. കല്യാണി ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടില്‍ സ്റ്റൂളില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി. ആദിത്യന്‍ വിറയ്ക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു.
“നീ എന്തിനാടാ പേടിക്കുന്നത്…ഇവിടെ ആരാണ്ടെ നമ്മള് കൊന്നോ…” അവള്‍ ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടില്‍ അവനോട് ചോദിച്ചു.
“അവന് മാനവും അഭിമാനവും ഉള്ളതുകൊണ്ട് അവന് പേടിക്കും….അതില്ലാത്ത നിനക്ക് ഇതൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമല്ലല്ലോ..” ഗായത്രി കോപം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു.
“ചേച്ചിക്ക് എന്തിന്റെ സൂക്കേടാ? ആ സ്റ്റൂളില്‍ അവനൊന്നു പിടിച്ചതാണോ ഇത്ര വലിയ കാര്യം..ഹും..ഞാന്‍ വീഴാതിരിക്കാനാ അവന് പിടിച്ചത്…..” കല്യാണി അവളെ നോക്കി മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു.
“കല്യാണി നീ കളിക്കല്ലേ..നിന്നെപ്പോലെ കുറെ എണ്ണത്തിനെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളതാണ്..ഇനി മേലാല്‍ ഈ മുറിയില്‍ നീ കയറിപ്പോകരുത്…”
“ഓ..അനിയനെ ചേച്ചിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് വേണമായിരിക്കും..അതങ്ങ് പറഞ്ഞാല്‍ പോരെ..” നിതംബങ്ങള്‍ ഇളക്കി പുറത്തേക്ക് പോകവേ കല്യാണി ഉറക്കെത്തന്ന ആണ് അത് പറഞ്ഞത്. ഗായത്രി ഞെട്ടിപ്പോയി അത് കേട്ടപ്പോള്‍.
അന്നുമുതല്‍ അവള്‍ കല്യാണിയെ അവിടെ നിന്നും തുരത്താന്‍ പല പണികളും നോക്കി.