ഒരിക്കലും തന്നോട് ആദരവോടു മാത്രമല്ലാതെ സംസാരിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ശ്രീദേവി തനിക്ക് പുല്ലുവില നല്കാതെ സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള് ബലരാമന്റെ കോപം ഇരട്ടിച്ചു.
“ഭ നിര്ത്തടി ചൂലേ….ഇന്നലെ രാത്രി ഞാന് ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നിടത്ത് വന്ന് എന്നെ നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വിളിച്ചു കൊണ്ടുപോയി തുണി ഊരി കാണിച്ച് എന്നെ വശീകരിച്ചു വേണ്ടത് ചെയ്യിച്ചിട്ട് നീ നാടകം കളിച്ചു…പെണ്ണ് തുണി ഇല്ലാതെ നിന്നാല് വികാരം ഉണ്ടാകാതിരിക്കാന് ഞാനൊരു ഷണ്ഡന് അല്ലെടീ കഴുവര്ടമോളെ.. നിനക്ക് കഴപ്പ് തോന്നുമ്പോള് എന്തുമാകാം..അത് തീരുമ്പോള് അവളൊരു ശീലാവതി…” ബലരാമന് കോപം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“എന്ത്..എന്ത് കള്ളമാണ് നിങ്ങള് പറയുന്നത്? ഞാന് മുറിയില് വന്നെന്നോ? ഇങ്ങനെ നട്ടാല് മുളയ്ക്കാത്ത കള്ളം പറയല്ലേ മനുഷ്യാ..നാണവും മാനവും ഇല്ലാത്ത ഒരു അമ്മായിയപ്പന്..” ശ്രീദേവിയും കോപാധിക്യത്തോടെ ചീറി.
“അത് ശരി..അപ്പോള് നീ ഇന്നലെ എന്റെ മുറിയില് വന്നില്ല അല്ലെ? എങ്കില് ഇപ്പോള് നീ ചെയ്തതോടി? എന്നോട് എന്തോ പറയാനുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു മുറിയില് കയറി വന്നിട്ട് ഇന്നും തുണി അഴിച്ച് കാണിച്ചത് എന്തിനാടി? അതോ അതും നീ കള്ളമാണ് എന്ന് പറയുമോ….”
“അതെ..നിങ്ങളോട് എന്തോ പറയാന് തന്നെയാണ് ഞാന് വന്നത്..പിന്നെങ്ങനെ…..” ശ്രീദേവി പെട്ടെന്ന് താന് അയാളുടെ കൂടെ മുറിയിലേക്ക് വന്നത് ഓര്ത്തെടുത്തു. എന്തോ പറയാന് ആണ് താന് വന്നത്. പക്ഷെ പിന്നെ എപ്പോഴാണ് താന് വിവസ്ത്ര ആയത്? അവള് ഞെട്ടലോടെ എല്ലാം ഓര്ത്തെടുക്കാന് നോക്കി. പക്ഷെ എന്തോ എവിടെയോ ഒരു കുഴപ്പം!
“എന്താടി ചൂലേ? നാവിറങ്ങിപ്പോയോ? ആണുങ്ങളെ വലവീശിപ്പിടിക്കാന് നടക്കുന്ന വേശ്യ…നിന്നെ ഇനി എന്റെ മകന് വേണോ എന്ന് ഞാനൊന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ..”