Posted by “സമീറ, നിനക്ക്… നിനക്ക് ഓക്കേ ആണോ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.ഒരു നിമിഷത്തെ നിശ്ശബ്ദത.
“ഞാൻ… ഞാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, അജൂ. പക്ഷേ, എന്റെ ഉമ്മ… അവർ എന്നെ വിളിച്ചു. അവർ എന്നോട് തിരിച്ചുവരാൻ പറഞ്ഞു. അവർ… അവർക്ക് എന്നെ വേണം, പക്ഷേ എന്റെ മതത്തിൽ ഒരാളെ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്ന്…”
എന്റെ ഹൃദയം മുറുകി. “നീ… നീ തിരിച്ചുപോകാൻ ആലോചിക്കുന്നുണ്ടോ?”
“ഇല്ല!” അവളുടെ ശബ്ദം ഉറച്ചതായിരുന്നു. “ഞാൻ നിന്നോടൊപ്പം ഉണ്ട്, അജൂ. പക്ഷേ, എന്റെ കുഞ്ഞ്… അവൾക്ക് ഒരു സുരക്ഷിതമായ ജീവിതം വേണം. ഞാൻ… ഞാൻ പേടിക്കുന്നു എന്തെങ്കിലും…” അർദോക്തിയിൽ നിർത്തിയവൾ..
“നിനക്ക് ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും പേടി വേണ്ട,” ഞാൻ പറഞ്ഞു, എന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരു ഉറപ്പ് വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു. “നിന്നെയും നിന്റെ കുഞ്ഞിനെയും ഞാൻ സംരക്ഷിക്കും. ഞാൻ… ഞാൻ നിന്നെ ഒരിക്കലും കൈ വിടില്ല.”
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, പക്ഷേ ഞാൻ അവളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ടു. എന്റെ ഹൃദയം തകർന്നു. ഞാൻ അവളെ സ്നേഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ എന്റെ ജീവിതം, എന്റെ പദ്ധതികൾ—ഇതൊക്കെ അവളെ വേദനിപ്പിക്കുമോ? ഞാൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.
————————————————————-
രാത്രി പതിനൊന്ന് മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഫ്ലാറ്റിൽ മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രം. മേശപ്പുറത്ത് ഒരു വിസ്കി ബോട്ടിലും, കൈയിൽ പകുതി കാലിയായ ഗ്ലാസും. ഞാൻ സോഫയിൽ ചാരിക്കിടക്കുന്നു, കണ്ണുകൾ അലക്ഷ്യമായി മേൽക്കൂരയിലേക്ക് നോക്കുന്നു. മുറിയിൽ ഒരു വിചിത്രമായ നിശ്ശബ്ദത. പെട്ടെന്ന്, ഒരു ശബ്ദം—