————————————————————-വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ, സമയ്യ ഇപ്പോഴും കട്ടിലിൽ തളർന്ന് കിടക്കുകയാണ്.
ഇപ്പോൾ ഒരു നൈറ്റി അവളുടെ ദേഹത്ത് ഉണ്ട്. എനിക്ക് അതൊരു അത്ഭുതമായി തോന്നി. ഇത്രയും നേരമൊക്കെ അക്കച്ചി ഇങ്ങനെ കിടക്കുകയോ?
അസീന അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി, അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
ഐഷു ഒരു മൂലയിൽ ഇരിക്കുന്നു, ഒരു പുസ്തകം വായിക്കുന്ന പോലെ അഭിനയിക്കുന്നു. ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“നിനക്ക് ഓക്കേ ആണോ, ഐഷു?” ഞാൻ മൃദുവായി ചോദിച്ചു.
അവൾ പുസ്തകത്തിൽ നിന്ന് കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി, എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. “എന്തിനീ നാടകം, ഇക്കാ? നിന്റെ കളി കഴിഞ്ഞില്ലേ?”അവളുടെ വാക്കുകൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ കുത്തി. ഞാനൊന്ന് പകച്ചു പോയി.
“ഞാൻ… ഞാൻ നമ്മുടെ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ്—”
“നമ്മുടെ? നിന്റെ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ്, ഇക്ക,” അവൾ തടസ്സപ്പെടുത്തി. “നിന്റെ പദ്ധതികൾ, നിന്റെ ഗെയിം… എല്ലാം നിന്റെ സ്വാർത്ഥതയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ്. അമ്മിയെ നോക്ക്. നീ അവളെ എന്താക്കി? ഒരു… ഒരു…” അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറി, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.
“ഐഷു, ഞാൻ—” ഞാൻ എന്തോ പറയാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ അവൾ എഴുന്നേറ്റ് മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി.
എന്റെ ഹൃദയം ഒരു നിമിഷം നിന്നു. അവൾ എന്നെ വെറുക്കുന്നുണ്ടോ? അതോ, അവളുടെ അമ്മയോടുള്ള വിദ്വേഷമാണോ എന്നിലേക്ക് തിരിയുന്നത്?
ആകെ മരവിച്ചു പോയ ഞാൻ വേഗം വണ്ടിയെടുത്തു ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോയി.