Posted by
അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു വിഷാദം. “നിന്റെ ജീവിതം മാറ്റാൻ ഇനിയും വൈകിയിട്ടില്ല, അജൂ. പക്ഷേ, നിന്റെ പദ്ധതികൾ… നിന്റെ ഈ ഗെയിം… ഇതൊക്കെ നിന്നെ എവിടേക്കാണ് കൊണ്ടുപോകുന്നത്?”
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുന്നോട്ട് നടന്നു. പുറത്തെ തണുത്ത കാറ്റ് മുഖത്തടിച്ചപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് കുറച്ച് ശാന്തമായി. അസീന എന്റെ കൂടെ നടക്കുന്നുണ്ട്, അവളുടെ സംസാരം എന്റെ ചെവിയിൽ എത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും, എന്റെ മനസ്സ് മുഴുവൻ സമീറയിലേക്ക് പോയിരുന്നു.
അവളെ ഞാൻ തിരുവനന്തപുരത്ത് ഒരു വീട്ടിൽ താമസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്, അവളുടെ കുഞ്ഞിനൊപ്പം. പക്ഷേ, അവളുടെ മനസ്സിന്റെ അവസ്ഥ എന്താണ്? അവളുടെ വീട്ടുകാർ അവളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ, ഞാൻ അവളെ കൂടെ കൂട്ടിയത് ശരിയായിരുന്നോ? അതോ, എന്റെ സ്വാർത്ഥതയുടെ മറ്റൊരു മുഖം മാത്രമാണോ അത്?
“നിന്റെ മുഖം എന്താ ഇങ്ങനെ?” അസീന എന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് ചോദിച്ചു. ഞാൻ ഒന്ന് നിന്നു. അസീന ഇക്കയുടെ ഭാര്യയാണ്, എന്റെ ഈ ലോകത്ത് എനിക്ക് വിശ്വാസമുള്ള ചുരുക്കം ചിലരിൽ ഒരാൾ. പക്ഷേ, അവളോട് എന്റെ മനസ്സ് തുറക്കുന്നത് അപകടമാണ്. അവൾ ഇക്കയോട് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ, എന്റെ പദ്ധതികൾ തകിടം മറിയും.
ഞാൻ വീണ്ടും മുന്നോട്ട് നടന്നു. വീണ്ടും എന്റെ മനസ്സ് ഐഷുവിലേക്ക് പോയി. സമയ്യയുടെ മകൾ, എന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു സങ്കീർണ്ണത.
അവൾ അമ്മയെ—സമയ്യയെ—നോക്കുന്ന രീതി, അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ ആ പുച്ഛം, എന്റെ മനസ്സിൽ മായാതെ നിന്നു.