“നിന്റെ മനസ്സിൽ എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്, അല്ലേ?”ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു, അവളെ നോക്കി.
“ഒന്നുമില്ല, അസീന. ജോലിയുടെ ടെൻഷൻ ആയിരിക്കും.”
“നിന്നെ ഞാൻ അറിയില്ലേ?” അവൾ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു.
“നിന്റെ കണ്ണുകൾ എന്തോ പറയുന്നുണ്ട്. പറ, എന്താ?”ഞാൻ ഒന്ന് നിന്നു.
അവളോട് എന്റെ മനസ്സ് തുറക്കണോ? പക്ഷേ, അസീന എന്റെ കളിയിൽ ഒരു പങ്കാളി മാത്രമാണ്. അവൾക്ക് എന്റെ ഉള്ളിലെ ഈ വിചാരങ്ങൾ മനസ്സിലാവുമോ?
“നിനക്ക് ഒരിക്കലെങ്കിലും നിന്റെ കുടുംബത്തെ മിസ്സ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ?” ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.അസീന ഒരു നിമിഷം മിണ്ടാതെ നിന്നു. “കുടുംബം? ഹ്മ്മ്… ഇല്ല.. എല്ലാരും എനിക്ക് ചുറ്റും എപ്പോളും ഉണ്ടായിരുന്നു.. ”
“എനിക്ക് കുടുംബം എന്ന് പറയാൻ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ തണുത്ത ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. “അവർക്ക് ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഒരു ഓർമ മാത്രമാണ്.” ശബ്ദമൊന്ന് ഇടറിയോ?
അസീന എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. “നിനക്ക് അവരെ തിരിച്ചു വിളിക്കണോ?”
“അതിനുള്ള ധൈര്യം എനിക്കുണ്ടോന്ന് അറിയില്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “പക്ഷേ, ഐഷു… അവളെ ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വേണം. അവൾ എന്റെ ഭാവി ആണ്.”
അസീന ചിരിച്ചു. “നിന്റെ ഭാവിയൊ? അജൂ, നിന്റെ ഈ പദ്ധതികൾ… ഇതൊക്കെ ഒരു ഗെയിമിന്റെ ഭാഗമായി കണ്ടാൽ പോരേ?”
ഞാൻ മിണ്ടിയില്ല.
“പക്ഷേ, സമീറ?” അസീന എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. “നീ അവളെ കൊണ്ടുപോയി, അല്ലേ? അവൾക്ക് വേണ്ടി നീ അവളുടെ ആങ്ങളമാരോട് തല്ലുണ്ടാക്കി. അവൾ നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ പ്രാധാന്യമുള്ള ആരോ ആണ്, അല്ലേ?”ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.