“ഓക്കേ, നിന്റെ ഇഷ്ടം,” ഞാൻ പറഞ്ഞു, അവളെ നിർബന്ധിക്കേണ്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.
“ഞാൻ അപ്പോൾ അസീനയുമായി ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് പോവാണ്. നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും വേണോ?”
“ഒന്നും വേണ്ട,” അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു, കണ്ണുകൾ അക്കച്ഛിയിലേക്ക് തിരിച്ചു.
ഞാൻ അസീനയെ നോക്കി, അവൾ എന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വാതിൽക്കലേക്ക് നടന്നു. പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ, എന്റെ മനസ്സ് ഐഷുവിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയായിരുന്നു.
അവളെ എന്റെ കൂടെ നിർത്തണം. എന്റെ പിള്ളേർക്ക് അവൾ അമ്മയാവണം. പക്ഷേ, അവളുടെ മനസ്സ് ഇപ്പോൾ എനിക്ക് വായിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. അതെന്റെ പദ്ധതികൾക്ക് ഒരു വെല്ലുവിളിയാണ്.
————————————————————-
പുറത്തെ തണുത്ത കാറ്റ് മുഖത്തടിച്ചപ്പോൾ, എന്റെ മനസ്സ് കുറച്ചു ശാന്തമായി. അസീന എന്റെ കൂടെ നടക്കുകയാണ്, പക്ഷേ അവളുടെ സംസാരം എന്റെ കാതിൽ എത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ ആലോചനയിലായിരുന്നു. എന്റെ ജീവിതം എങ്ങനെയാണ് ഇവിടെ എത്തിയത്? പണം, സുഖം, അധികാരം—ഇതൊക്കെ എന്റെ ലക്ഷ്യമായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ ഒരു വിടവ്. കുടുംബത്തിന്റെ ഓർമകൾ, ഒരിക്കൽ ഞാൻ സ്നേഹിച്ച മനുഷ്യർ, അവരെല്ലാം എന്റെ മനസ്സിൽ തിരിച്ചെത്തുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ഞാൻ അവരെ വിട്ട് വളരെ ദൂരം മുന്നോട്ട് വന്നു കഴിഞ്ഞു. തിരിച്ചുപോകാൻ ഒരു വഴിയുണ്ടോ?
“അജൂ, നീ എന്താ ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതെ?” അസീന എന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് ചോദിച്ചു.