Posted by
“എന്താടാ തിരികെ വന്നത്?” അസീന അവളെ വിട്ട് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു, ആ മുഖത്ത് ഒരു വിജയിയുടെ ചിരി.
എന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ ഒരു വിചിത്രമായ വികാരം തോന്നി—ഒരുഭാഗത്ത് അക്കച്ചിയെ ഇങ്ങനെ കാണുമ്പോൾ ഒരു തൃപ്തി, മറുഭാഗത്ത് എന്റെ മനസ്സിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ ഒരു കുറ്റബോധത്തിന്റെ തോന്നൽ. പക്ഷേ, ഞാൻ അതിനെ തല്ക്കാലം അവഗണിച്ചു. എന്റെ പദ്ധതികൾ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകണമെങ്കിൽ, ഇത്തരം വികാരങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോൾ സ്ഥാനമില്ല.
“ഡാ അജൂ, നിന്റെ പ്ലാൻ എന്താ ഇനി? എന്തേ പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് തിരികെ വന്നത്?” അസീന എന്റെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന് ചോദിച്ചു. അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരു കുസൃതി ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ എന്റെ മനസ്സും, മിഴിയും അപ്പോഴേക്കും ഐഷുവിലേക്ക് പോയിരുന്നു.
ഐഷു, കട്ടിലിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ ഇരിക്കുന്നു, അമ്മയെ—അക്കച്ചിയെ—നോക്കുന്നുണ്ട്. ആ കണ്ണുകളിൽ എന്താണ്? പക? പുച്ഛം? അതോ, ഒരു മകൾക്ക് മാത്രം അനുഭവപ്പെടുന്ന വേദനയോ? ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. അവളുടെ മുഖം വായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, അവൾ എന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ മുഖം തിരിച്ചു.
“നിന്റെ അമ്മി ഇനി ഒന്ന് റസ്റ്റ് ചെയ്യട്ടെ,” ഞാൻ ഐഷുവിനോട് പറഞ്ഞു, ശബ്ദത്തിൽ ഒരു കനിവ് വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.
“നിനക്ക് ഇപ്പോൾ ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആവണോ? വാ, നമുക്ക് പുറത്തേക്ക് പോവാം.”ഐഷു എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി.
“എനിക്ക് എങ്ങും പോകണ്ട. ഞാൻ ഇവിടെ ഇരിക്കും.” അവളുടെ ശബ്ദം തണുത്തതായിരുന്നു, എന്റെ നിയന്ത്രണത്തിന് അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന ഒരു സ്വരം. എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ചെറിയ ആശങ്ക തോന്നി. ഐഷു എന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് വഴുതിപ്പോകുമോ? അവളെ എന്റെ കൂടെ നിർത്തണമെങ്കിൽ, ഞാൻ കുറച്ചുകൂടി ശ്രദ്ധിക്കണം.