Posted by
ഞാൻ: (നിശ്ശബ്ദനായി, ഗ്ലാസിലേക്ക് നോക്കി) എനിക്ക്… എനിക്ക് ആനന്ദം ലഭിച്ചു. ഞാൻ… ഞാൻ എന്റെ ഫാന്റസികൾ ജീവിച്ചു. (പെട്ടെന്ന് ശബ്ദം ഉയർത്തി) അതിൽ എന്താണ് തെറ്റ്? ഞാൻ ആരെയും കൊന്നില്ല, ഞാൻ ആരെയും ഉപദ്രവിച്ചില്ല!..
മനസാക്ഷി: ഉപദ്രവിച്ചില്ല? അജു, നിന്റെ പ്രവൃത്തികൾ അവരുടെ മനസ്സിനെ, അവരുടെ ആത്മാഭിമാനത്തെ, അവരുടെ ബന്ധങ്ങളെ എത്രമാത്രം തകർത്തുവെന്ന് നിനക്ക് മനസിലായിട്ടില്ല. സമയ്യ, ഐഷു, അസീന… അവർ മനുഷ്യരാണ് അജു, അല്ലാതെ നിന്റെ കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ അല്ല. നിന്റെ ഈ “ആനന്ദം” എത്ര നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ടുനിന്നു? ഇപ്പോൾ, ഈ രാത്രിയിൽ, ഈ മദ്യത്തിന്റെ മറവിൽ, നിന്റെ മനസ്സ് എന്താണ് പറയുന്നത്?
ഞാൻ: (കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ്, ശബ്ദം താഴ്ത്തി) ഞാൻ… ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ്. എനിക്ക്… എനിക്ക് ഒന്നും തോന്നുന്നില്ല. ഈ ശൂന്യത… (ഗ്ലാസ് ടേബിളിൽ വെച്ച്, മുഖം കൈകളിൽ പൊത്തി) ഞാൻ… ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തോ?
മനസാക്ഷി: (മൃദുവായി) തെറ്റ്, ശരി… ഈ വാക്കുകൾക്കപ്പുറം, അജു, നിന്റെ പ്രവൃത്തികൾക്ക് പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ട്. നിന്റെ ആനന്ദം, മറ്റുള്ളവരുടെ വേദനയിൽ നിന്നാണ് വന്നത്. നിന്റെ ഈ ശൂന്യത, അത് നിന്റെ മനസ്സിന്റെ മുന്നറിയിപ്പാണ്. ഇനിയെങ്കിലും, ചിന്തിക്കൂ. നിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കപ്പുറം, മറ്റുള്ളവരുടെ മനസ്സിനെ, അവരുടെ വികാരങ്ങളെ, നീ എങ്ങനെ ബഹുമാനിക്കും?
ഞാൻ: (ശബ്ദം ഉയർത്തി) ഞാൻ ക്രൂരനല്ല! ഞാൻ എന്റെ ജീവിതം ജീവിക്കുന്നു. ഈ ലോകം ഒരു കാടാണ്. നിനക്ക് അതിന്റെ ഗന്ധം പോലും അറിയില്ല. ഞാൻ എന്റെ സ്ഥാനം നിലനിർത്തണമെങ്കിൽ ഇനിയും പലതും ചെയ്യേണ്ടി വരും. എന്റെ ജോലി, എന്റെ ജീവിതം… ഇതൊക്കെ എനിക്ക് പ്രധാനമാണ്. ജീവിതം ഒരു യുദ്ധമാണ്. ഐഷുവും അസീനും സമയ്യയും… എല്ലാവരും ഇതിന്റെയൊക്കെ ഭാഗമാണ്. ഇക്കയുടെ ബിസിനസ്സ്, സ്വർണ്ണ കടത്ത്, ഭീഷണി… ഇതിന്റെ ഇടയിൽ ഞാൻ എങ്ങനെ ശാന്തനാകും?