Posted by “അജു, എന്താ, ഇന്ന് ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് ബോധം കെടാൻ തീരുമാനിച്ചോ?”
ഒരു നിമിഷം ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി. പിന്നെ മനസ്സിലായി, ഓഹ് മനസാക്ഷി മൈരൻ.
ഞാൻ: (ചിരിച്ചുകൊണ്ട്) ഓ, നിന്നെ ഞാൻ മറന്നു! എന്റെ മനസാക്ഷി, എന്താ, ഇന്ന് എന്റെ കൂടെ ഒരു പെഗ് അടിക്കാൻ വന്നതോ?
മനസാക്ഷി: (നർമ്മത്തോടെ) ഞാൻ മദ്യം കഴിക്കാറില്ല, അജു. പക്ഷേ, നിന്റെ ഈ കുടിയും കോപ്പും കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് തലവേദന വരുന്നുണ്ട്. എന്തിനാ, ഓരോ രാത്രിയും ഇങ്ങനെ?
ഞാൻ: (ഗ്ലാസ് കയ്യിൽ എടുത്ത് കറക്കിക്കൊണ്ട്) ഒന്ന് റിലാക്സ് ചെയ്യാൻ, മനുഷ്യാ… ഓ, സോറി, മനസാക്ഷി! ജോലി, ടെൻഷൻ, എല്ലാം കൂടെ… ഇതൊക്കെ ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ എങ്ങനെ ഉറങ്ങും?
മനസാക്ഷി: ഓഹ് റിലാക്സേഷൻ, അല്ലേ? (വ്യങ്ങ്യമായൊരു ചിരിയോടെ എന്നാൽ ഗൗരവത്തിൽ) എനിക്കറിയാം, അജു. നിന്റെ ഈ “റിലേക്സേഷൻ” എന്ന് പറയുന്നത്, നിന്റെ തെറ്റുകളെ മറയ്ക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്.
ഞാൻ : (മൗനമായൊന്ന് ചിരിച്ചു..)
മനസാക്ഷി :അല്ല, ഒന്ന് പറ, ഇന്ന് ആരെയാണ് നീ വേദനിപ്പിച്ചത്?
ഞാൻ: (ചിരി നിന്ന്, ഗൗരവത്തോടെ) എന്ത്? ഞാൻ ആരെയും വേദനിപ്പിച്ചില്ല. (പുച്ഛത്തോടെ 😏)നിനക്ക് എന്താ, എപ്പോഴും എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തണം, അല്ലേ?
മനസാക്ഷി: ഓ, കുറ്റപ്പെടുത്തലൊന്നും അല്ല, അജു. ഞാൻ നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഉള്ളവനല്ലേ? നിന്റെ ഓരോ ചിന്തയും, പ്രവൃത്തിയും എനിക്കറിയാം.
ഞാൻ: (പെട്ടെന്ന് ദേഷ്യത്തോടെ) ഓ, നിനക്ക് എപ്പോഴും എന്റെ തെറ്റുകൾ മാത്രമേ കാണൂ, അല്ലേ? ഈ ലോകം അങ്ങനെയാണ്. നിനക്ക് ദയ ഉണ്ടെങ്കിൽ, അത് ഇവിടെ വർക്ക് ചെയ്യില്ല.