“നീ എന്താ ഫോൺ എടുക്കാഞ്ഞത് എന്ന് പറഞ്ഞില്ല…” എൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും കൃത്യമായ ഉത്തരം കിട്ടാതെ കക്ഷി അത് വിടണ ഒരു ഉദ്ദേശവും ഞാൻ കണ്ടില്ല… മൈര്…!?
“എൻ്റെ പൊന്നാൻ്റി ഞാൻ ശെരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല പിന്നെ ഞാനും അമ്മയും ലേശം ഉടക്കാ…” പകുതി സത്യവും പകുതി കള്ളവും നിറഞ്ഞ ഒരു ഉത്തരം ഞാൻ ആൻ്റിക്ക് നൽകി..
ഇനിയും കുത്തി ചോദിക്കല്ലേ എന്നായിരുന്നു എൻ്റെ മനസ്സിൽ മുഴുവൻ.. എന്തായാലും ആൻ്റി പിന്നെ അതിനെ പറ്റി ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല… എങ്കിലും ആൻ്റിയുടെ വദനം ഇപ്പോഴും ആദ്യം എന്ന പോലെ ഒരു നേർത്ത വശ്യമായി ചിരിയാൽ പൂരിതമായിരുന്നു… ഇനി എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നതാണോ..?? അതിന് ഞാൻ തുണി ഇല്ലാതെയാണോ നിക്കുന്നെ…?? അല്ലേലും തുണി ഇല്ലാതെ നിൽക്കുന്നത് ഒരു കോമഡി ആണോ..?? എൻ്റെ തല പലവിധ ചിന്തകളാൽ അയ്യരുകളിച്ചു..!!
“ആൻ്റിക്ക് ചായ വേണോ…??” വേറെ ഒന്നും പെട്ടന്ന് ചോദിക്കാൻ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു…
“ഉം…. വേ—”
“ വേണ്ടേൽ വേണ്ട ….ഞാൻ എനിക്ക് ഉള്ളത് എടുത്തോളാം” ആൻ്റിക്ക് എന്തേലും പറയാൻ പറ്റുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ തീരുമാനം എടുത്തു കഴിഞ്ഞു… കക്ഷി ആകെ കിളി പോയിരിക്കുവാണ് ഇനി എനിക്ക് വട്ടാണെന്ന് വല്ലതും ഓർത്ത് കാണുവോ…ആവോ എന്തേലും ആവട്ടെ…
“എന്തൊരു മനുഷ്യൻ ആടാ നീ… എനിക്ക് ഒരു ഗ്ലാസ് ചായ പോലും വെച്ച് തരില്ലേ..” കൊച്ചു കുട്ടികൾ സങ്കടം പറയുന്നത് പോലെ ചുണ്ട് മലർത്തി ആൻ്റീയത് പറഞ്ഞതും എൻ്റെ കരിങ്കല്ലുകളാൽ തീർക്കപ്പെട്ട മനസ് പോലും ആവിയായി പോയി… ‘വലിയവർ എന്തേലും ആഗ്രഹം പറഞ്ഞാല് നമ്മളെ കൊണ്ട് പറ്റുവാണേൽ അതങ്ങ് സാധിച്ച് കൊടുത്തേക്കണടാ ഉവ്വേ…’ എൻ്റെ മനസ്സ് മൈരൻ എനിക്ക് സ്പെഷ്യൽ ക്ലാസ്സ് എടുത്തു…