യാതൊരു മറുപടിയും കിട്ടിയില്ല. അതേ ചോദ്യം ഞാൻ രണ്ടുമൂന്നു പ്രാവശ്യം കൂടി തുടർന്നു.
അകത്തുനിന്നും ചെറിയ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു: ആരാ….
ഞാൻ: ഞാൻ ദൂരെ നിന്നും വരുന്ന ഒരു വിരുന്നുകാരൻ ആണ്. വാതിൽ തുറന്നാട്ടെ.
ഞാൻ അല്പം എളിമയോടാണ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.
അപ്പോഴേക്കും അകത്ത് വെട്ടം പരന്നു.
കുഞ്ഞമ്മ അകത്തെ ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തെന്നാണ് തോന്നുന്നത്.
പിന്നെ ഒരു കൊളുത്തെടുക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.
ജനാലയുടെ പാളി പതുക്കെ തുറന്നിട്ട് ഒരു മുഖം വെളിയിലോട്ട് നോക്കി.
ഓ ഇത്ര സുന്ദരിയായിരുന്നുവോ എന്റെ കുഞ്ഞമ്മ. അവരെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അത്ഭുതമാണ് തോന്നിയത്.
അമ്മയുടെ അനിയത്തി ആണെന്ന് പോലും പറയുകയില്ല. അത്രയ്ക്ക് സുന്ദരവും നിഷ്കളങ്കവുമായ മുഖം.
കുഞ്ഞമ്മ: ആരാ മനസ്സിലായില്ല.
ഞാൻ: അങ്ങ് കോഴിക്കോട് നിന്ന് വരികയാണ്. ജാനമ്മയുടെ മകനാണ്, പേര് വിനോദ്.
ജാനമ്മ എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്ത് ഒരു പ്രകാശം പരന്നു.
അവർ വേഗം വന്ന് കതക് തുറന്നു പുറത്തേക്ക് വന്നു.
അമ്മയുടെ അതേ മുഖച്ഛായ.
തമ്പുരാട്ടി എന്ന് വിളിച്ചാൽ ഒട്ടും കുറയില്ല.
പഴയ രാജഭവനങ്ങളിൽ താമസിച്ചിരുന്ന തമ്പുരാട്ടിമാരെ പോലെ അത്രയോളം സുന്ദരിയായിരുന്നു അവർ.
വെളുത്ത ചുവന്ന കവിളുകൾ. അതിൽ എത്ര ഉമ്മ കൊടുത്താലും മതിവരില്ല. ചെന്തുണ്ടിക്കാ പോലുള്ള ചുണ്ടുകൾ.
അതെത്ര വലിച്ചു കുടിച്ചാലും മതി വരില്ല.
പുക്കിൾ കാണിച്ചുകൊണ്ട് ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ഇളം ചുവന്ന സാരി. നീണ്ട സുന്ദരമായ മൂക്കുകൾ.
മാൻപേട പോലെ വെട്ടി തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ.
അവരെ ഉപമിക്കാൻ ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ല.