കുറച്ചു പതുക്കെ.. ഇത് ഹോസ്പിറ്റൽ ആണ്….. അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അല്പം ദേഷ്യത്തിൽ ഐശ്വര്യ ചേച്ചി കയ്യിലെ ട്രേ ടേബിളിനു മുകളിൽ വച്ചു.. പിന്നെങ്ങോട് മൂന്ന് തവണ വൈരാഗ്യം തീർക്കും പോലെ എന്നെ കുത്തി.
ഇങ്ങനെ കിടപ്പായി പോയി അല്ലെങ്കിൽ ഇവളെ എടുത്ത് കിണറ്റിൽ ഇടാമായിരുന്നു.. ഞാൻ പല്ലു കടിച്ചു.. കാരണം നല്ല വേദനയുണ്ട് ഇഞ്ചക്ഷൻ എടുക്കുമ്പോൾ.
പിന്നെ പിന്നെ അപ്പുവും ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേർന്നു ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ ഓരോന്ന് സംസാരിച്ച് പെട്ടെന്ന് ഞാൻ അപ്പുവിനോട് ചോദിച്ചു.
എൻറെ പ്രൊഡ്യൂസർക്ക് എങ്ങനുണ്ട്….. ഏകദേശം ഒരു ഐഡിയ കിട്ടിയെങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടെ തന്തയുടെ ദുരവസ്ഥ കേൾക്കുമ്പോൾ മനസ്സിന് ഒരു സുഖം.
ഒരിക്കലും എഴുന്നേറ്റു നടക്കാൻ പറ്റില്ലെന്നാണ് ഇന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്.. കാരണം നടു റബർ ആയത്രേ.. പിന്നെ കയ്യും കാലും ഒക്കെ അനങ്ങും പക്ഷേ ഒരുപാട് സമയം എടുക്കും.. പിന്നെ നാവിന് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.. അതിപ്പോ ഇവിടത്തെ ഡോക്ടർമാരും സിസ്റ്റർമാരും അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്……. അവസാനം പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അപ്പു ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
അല്ലിയോട് പറഞ്ഞു ആരെയെങ്കിലും സ്വാധീനിച്ച് വല്ല മരുന്നും കുത്തിവെച്ച് നാവും കൂടി അങ്ങ് തളർത്തി കളഞ്ഞാലോ… ഞാൻ ആ വഴിക്ക് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ.
നിൻറെ അച്ഛനല്ലേടാ.. നിനക്കെന്താ ഒരു വിഷമവും ഇല്ലാത്തത്….. വിശാഖ് ഒരു വല്ലായ്മ യോടെ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. കാര്യം നാലുവർഷമായി ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത്തുക്കളാണെങ്കിലും ഞാൻ കാര്യമായി അച്ഛനെ പറ്റി ഒന്നും ഇവന്മാരോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല.