അവൻറെ കൂടെ ബാക്കിയായ ഒരുവൻ കയ്യിൽ വടിവാളും പിടിച്ച് എന്തുചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും അവൻറെ തുടക്കി നോക്കി ഞാനൊന്നു പൊട്ടിച്ചു… ചിറക്കൽ കാര്യം തന്ത കടലാടി തായോളി പണിയാൻ വന്നു കയറിയതാണെങ്കിലും എൻറെ അമ്മയെയും പെങ്ങന്മാരെയും പണ്ണാൻ ആയിട്ട് വന്ന ഒരുത്തനും നടന്ന പോവണ്ട.. അത് ശരിയല്ലല്ലോ.
നമുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോണം കണ്ണാ…… പെട്ടെന്ന് ചേച്ചി എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ആ സമയമാണ് മുൻ വാതിൽ ആരോ ചവിട്ടി പൊളിച്ചത്… ഭഗവാനേ ഇനിയും പണിയാൻ ആൾക്കാരോ… ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കിയതും എൻറെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു ഓടി പിടഞ്ഞു വരുന്ന ചെറിയച്ഛൻ.
ഈ മര വാഴ അണ്ടി തലേന്റെ കുറവ് കൂടിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ഓടിവന്ന ചെറിയച്ഛൻ അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ട് തന്ത വർണ്ണ വാണത്തിന്റെ അടുത്തു ചടഞ്ഞിരുന്നു കൊണ്ട് കരയുവാൻ തുടങ്ങി.
ചെറിയച്ഛന്റെ അണ്ടിക്ക് ഒരു വെടി വെച്ചാലോ… എൻറെ കൈത്തരിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ സംയമനം പാലിച്ചു.
ഞങ്ങൾ കുറച്ചു മനുഷ്യർ ഇവിടെയുണ്ട് എന്ന ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ പൊങ്ങാത്ത കുണ്ണ പോലെ കിടക്കുന്ന തന്ത മൈരൻറെ ദേഹത്തു തലോടി കൊണ്ടു ചെറിയച്ഛൻ കുറെ നേരം പട്ടി മോങ്ങുന്നത് പോലെ മോങ്ങി.
തന്തക്ക് പിറക്കാത്ത പന്ന തായോളികളെ…… ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് രോഷം കൊണ്ട് വിറച്ച ചെറിയച്ഛൻ മുണ്ടും മടക്കി കുത്തി സതീശന്റെ നേരെ പാഞ്ഞു.
ഞാൻ ഇനിയെന്ത് എന്നപോലെ നോക്കി നിന്നു.
നീയൊക്കെ ആരാടാ.. ചിറക്കൽ കയറി പണിയാൻ…… തോളിൽ കൈപൊത്തിക്കൊണ്ട് കിടക്കുന്ന സതീശനെ നോക്കി അല്ലറിക്കൊണ്ട് ചെറിയച്ഛൻ വലതുകാൽ മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി.