ഏഴു വർണങ്ങളും വിരിയട്ടെ 2 [സ്പൾബർ]

പരിസരമറിയാതെ, നേരവും കാലവുമറിയാതെ,
നാൽപത്തഞ്ചിലെത്തിയ ആ മാദകച്ചരക്കുകൾ അധരം അധരത്തോടൊട്ടിച്ച് വെച്ച് അങ്ങിനെ നിന്നു..
താഴോട്ട് തുറന്നിരിക്കുന്ന രണ്ടാളുടേയും പൂറ്റിൽ നിന്ന് കൊഴുത്ത വെളളം കിനിഞ്ഞിറങ്ങി.

ശ്വാസമെടുക്കാതെ ഇനി പറ്റില്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോഴാണ് ഒരു മെയ്യായി നിന്ന അവർ വേർപെട്ടത്..
വരദ,പല്ലവിയെ പിടിച്ച് സെറ്റിയിലേക്കിരുന്നു..

“” പല്ലൂ… എന്റെ പൊന്നുമോളേ…
ഞാനിതെത്ര കൊതിച്ചതാന്ന് നിനക്കറിയോടീ…
എന്റീശ്വരാ…
എനിക്കിനി ഒന്നും വേണ്ട…
എന്റെ പൊന്നേ… “..

വരദ, പല്ലവിയെ പിടിച്ചടുപ്പിച്ച് അവളുടെ കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു..

“” അതൊക്കെ പോട്ടെ…
ഇന്നലത്തെ മേളം വല്ലോം ഓർമയുണ്ടോ മാഡത്തിന്… “..?.

പല്ലവി ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു..

 

“” ഇന്നലെ എന്ത് മേളം… ?.
ഓ… നീ ആ വിവേകിനെ കൊണ്ട് കൂതീൽ കയറ്റിച്ചത്…
എന്നിട്ട് മുഴുവൻ കയറിയോടീ…
സുഖിച്ചോ നിനക്ക്… ?””..

സെറ്റിയിൽ പരന്നിരിക്കുന്ന പല്ലവിയുടെ ചന്തിയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് വരദ ചോദിച്ചു..

“” എടീ പട്ടീ…
നീയെന്നോടൊന്നും പറയിക്കരുത്..
കള്ളും കുടിച്ച് പൂസായിട്ട്,, മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്തിയതൊന്നും ഓർമയില്ലേ പൂറീ നിനക്ക്… ?..
അവനവന്റെ പാട്ടിന് പോയി…””..

പല്ലവി കലിപ്പോടെ പറഞ്ഞു..

“” എന്ത് പറ്റിയെടീ പല്ലൂ…?.
പിന്നൊന്നും നടന്നില്ലേ… ?””..

 

“” ഉം… നടന്നു… ഉണ്ട…””..

പല്ലവി കലിപ്പിൽ തന്നെ..

 

പെട്ടെന്ന് വരദ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു..

“” അപ്പോ കൂതിയിൽ ജെല്ല് നിറച്ച് വെച്ച് നീ വന്നത് വെറുതെയായി…
ഹാ..ഹാ… ഹാ…””..