“ഏട്ടാ.. വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് തല പുണ്ണാക്കേണ്ട.. ആമി എന്നും ഏട്ടന്റെയാ..ഏട്ടന്റെ കുഞ്ഞിനെ മാത്രമേ ആമി പ്രസവിക്കേം ഉള്ളു..”
ആ വാക്കുകൾ അവന്റെ മനസ്സിലെ എരിയുന്ന കനൽ കട്ടകളിൽ വെള്ളം ഒഴിച്ചത് പോലെ തോന്നി.
പണി കഴിഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് വരാൻ വേണ്ടി ആമിയെ കാത്തു കിടക്കുകയാണ് ശ്രീ. കളിയുടെ ആവേശം ചോരാതിരിക്കാൻ ആദ്യമൊരു വാണം വിട്ടാണ് അവന്റെ കിടപ്പ്. മനസ്സിലേക്ക് വന്ന രംഗമാണെങ്കിൽ അവളും വരുണമായുള്ള കളി തന്നെ. വളരെയധികം സ്ഖലിച്ച ശുക്ലത്തിന്റെ അളവ് കണ്ട് അവന്റെ മനസിലൊരു പിടച്ചിൽ അനുഭവപ്പെട്ടു. അത് ആമിയുടെ ഉള്ളിലാണ് നിറഞ്ഞതെങ്കിൽ മനസ്സിനൊരു ബലം കിട്ടിയേനെ. പക്ഷെ ഇനിയും ദിവസങ്ങൾ ഉണ്ടല്ലോ എന്നാലോചിച്ച് അവൻ സ്വയം ആശ്വസിച്ചു.
റൂമിലേക്ക് വന്ന ആമി കാണുന്നത് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കിടക്കുന്ന ഭർത്താവിനെയാണ്. മാറ്റം എന്തെന്നാൽ മുഖത്ത് പ്രകടമാവുന്ന കള്ളഭാവം. കുറുമ്പോടെ അവനെ നോക്കി ബെഡിലേക്ക് കയറിയതും പഴയ റൊമാന്റിക് ഭാവത്തോടെ അവനവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു.
“കുറച്ച് ദിവസമായില്ലെടി നിന്നെ കളിച്ചിട്ട്..”
“ഉം..”
“എടി..”
“എന്താ..?”
“നമുക്കൊരു കൊച്ചിന് വേണ്ടി നോക്കിയാലോ..?”
ചെറിയൊരു ഞെട്ടലോടെയാണ് അവളത് കേട്ടത്.
“എന്തേ പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനൊരു ചിന്ത..”
“അല്ല കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇത്ര മാസങ്ങൾ ആയില്ലേ…”
“ഏട്ടനല്ലേ പറഞ്ഞേ ഇപ്പഴേ വേണ്ടെന്ന്..”
“അതെ.. ഇപ്പോ ഇങ്ങനെ പറയുന്നതും ഞാൻ തന്നെയാണ്..”
“പോട..!”
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളവന്റെ കവിളിൽ കിള്ളി.
“എടി.. നോക്കാം..? ഞാൻ കാര്യമായി പറഞ്ഞതാ..”