കിരൺ: എന്താടോ… തൻ്റെ കണ്ണ് നനഞ്ഞല്ലോ.
അമ്മു: (നനഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു) ധന്യ ക്കു എന്നല്ല ആർക്കും അറിയില്ല ഈ കാര്യം, അനു നും എൻ്റെയും അവൻ്റെയും parents നു ഒന്നും അറിയില്ല. പക്ഷെ എനിക്ക് എന്തോ നിന്നോട് പറയാൻ തോന്നി ഇപ്പോൾ. അതുകൊണ്ട് പറയുകയാ.
കിരൺ: അമ്മു… എന്താടോ?
അമ്മു: ഞങ്ങൾക്ക് കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവില്ലടോ. കുറെ ടെസ്റ്റ് ഒക്കെ നടത്തിയതാ. ഇത് ജനറ്റിക് ഡിഫെക്ട് ആണ് അവനു, so its non-solvable.
കിരൺ: പിന്നെ നീ ചെക്ക് അപ്പ് നു പോവുന്നത് എന്തിനാ?
അമ്മു: അതിനു ഞാൻ ചെക്ക് അപ്പ് നു പോകുന്നു എന്ന് നിന്നോട് ആരാ പറഞ്ഞത്?
കിരൺ: ഇപ്പോൾ പിന്നെ ധന്യ പറഞ്ഞത്?
അമ്മു: ഞാൻ ചെക്ക് അപ്പ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു പോകും, എന്നിട്ട് എവിടെ എങ്കിലും ഒക്കെ ഒന്ന് കറങ്ങി തിരിച്ചു വരും.
കിരൺ: അമ്മു…
അവൻ അമ്മു ൻ്റെ വലതു കൈ യിൽ തൻ്റെ ഇടതു കൈകൊണ്ട് പിടിച്ചു, അമ്മു ൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണ് നീര് താഴേക്കു വീണു അത് കിരൺ ൻ്റെ ഇടതു കൈത്തണ്ടയിൽ വന്നു പതിച്ചു. അമ്മു തൻ്റെ ഇടതു കൈ കൊണ്ട് അത് തുടച്ചു എന്നിട്ട് അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവൻ്റെ കൈവിരലുകൾക്ക് മേലെ അവൾ അവളുടെ ഇടതു കൈ വച്ചു കൊണ്ട് അവൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ അമ്മു ൻ്റെ കണ്ണുകൾ കിരൺ ൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ആഴ്ന്നു നിന്നു.
കിരൺ: അമ്മു… നീ കരയാതെ… നീ ഇത്രേ ഉള്ളോ?
അമ്മു: എല്ലാവരുടെയും ഉള്ളു ഇങ്ങനെ ഒക്കെ അല്ലെ ഡോ. പുറത്തു കാണുന്നത് എല്ലാം ആണോ റിയാലിറ്റി?