Posted by ഞാൻ എണീറ്റ് ചെന്ന് ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തിട്ട് വന്നു.
സീതാലക്ഷ്മിയേ നന്നായിട്ടൊന്ന് കാണാനുള്ള എന്റെ മനസ്സിന്റെ ആക്രമം ഇരട്ടിച്ചു വരികയായിരുന്നു.
പിഴുത് വീണ് കിടക്കുന്ന ഒരു ആഞ്ഞിലി വൃക്ഷത്തെ പോലെ അവർ വെട്ടി മലർന്നു കിടന്നു.
കടഞ്ഞെടുത്ത പോലുള്ള അരക്കെട്ട്.
സ്വർണ്ണക്കൊലുസു ധരിച്ച കാൽപാദങ്ങൾ.
പൊയ്കപോലെ വിസ്തൃതമായ പൊക്കിളും പൊക്കിൾ താഴ്‌വാരയും.
ഉടയാത്ത ഉയർന്ന മുലകൾ. എല്ലാം ഒന്നിനൊന്നു മെച്ചം. ഒന്നിനൊന്നു മാദകം.
ഒന്നിനൊന്നു കാമാർദ്രം.
സീതാലക്ഷ്മി: നോക്കിനിൽക്കാതൊന്നു വാ.
ഞാൻ: എത്ര കണ്ടിട്ടും മതിയാവുന്നില്ല എന്റെ സീതാലക്ഷ്മി, ഞാൻ ഒന്നൂടെ ഒന്ന് കണ്ടോട്ടെ. ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കിടന്നാൽ പുറം കൂടി ഞാനൊന്ന് കാണാം.
അവർ പതുക്കെ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു.
മുകളിലത്തെ കാൽ മടക്കിവെച്ചു.
ഇപ്പോൾ അവർ ഒരു ജലകന്യകയെപ്പോലെ കിടക്കുന്നു. എന്തൊരു മാതകത്തെ നിറഞ്ഞ ശരീരമാണ് അവരുടെ. എന്തൊരു മനോഹരമായ ദൃശ്യം.
ഭംഗിയില്ലാത്ത ഒരു അവയവവും അവരുടെ ശരീരത്തിൽ ഇല്ല.
ഇമ്പം കൊള്ളിക്കാത്ത ഒരു അവയവവും അവരുടെ ശരീരത്തിലില്ല.
ഞാൻ: നിങ്ങള് ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ച പോലല്ലല്ലോ എന്റെ സീതാലക്ഷ്മി. നിങ്ങളെന്നെ ശാരീരികമായും മാനസികമായും പരാജയപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു–
സത്യം പറഞ്ഞാൽ അത് തന്നെ ആയിരുന്നു സംഭവിച്ചതും.
ഞാൻ: ഞാൻ സീതലക്ഷ്മി എന്ന് വിളിക്കുന്നതിൽ പരിഭവമുണ്ടോ–
അതിനു മറുപടിയായി അവർ ചിരിച്ചു.
ഇടവപ്പാതി മഴയിൽ കുളിച്ച് ഈറനായി വന്നതുപോലെ സീതാലക്ഷ്മി വിയർത്തു.
വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ നെറ്റിയിൽ കൂടി പൊടിച്ച് താഴോട്ടിറങ്ങി കഴുത്തൊപ്പം വന്നു ഇറ്റു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.