ദേവീ! അമ്മയും മോളും ആർത്തിയോടെ അവൻ്റെ ഊരുമൂലം വരെ കേറ്റിയുടുത്ത തറ്റിനു വെളിയിൽ തെളിഞ്ഞ ചുവന്ന ഉരുണ്ട തുടകളും ആ ചന്തിയിടുക്കിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങിയ തറ്റുമുണ്ടു പകുക്കുന്ന ഉരുണ്ടുകൊഴുത്ത ചന്തികളും കണ്ണുകൾ കൊണ്ടു കോരിക്കുടിച്ചു.
തിരികെ കാറിലിരുന്നപ്പോൾ അമ്മയും മോളും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ഡ്രൈവറുടെ വലിയ ചെവികൾ!
കോവിലകത്തെത്തിയപ്പോൾ ഉമ ഉള്ളിലേക്കോടി. മോളൂ! അവിടെ നിൽക്കൂ! അമ്മയുടെ സ്വരം കേട്ടവൾ നിശ്ചലയായി. രേവതി പടികൾ കയറി മോൾടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് ആട്ടുകട്ടിലിലേക്കു നടന്നു.
ഇവിടിരിക്കൂ ഉമേ! ഉമത്തമ്പുരാട്ടി അനുസരണയോടെ രേവതിയുടെ അടുത്ത് മഞ്ചത്തിലിരുന്നു.
കുട്ടീ നീ നുണ പറയില്ല്യാന്നെനിക്കറിയാം. ആ നമ്പൂരിപ്പയ്യനെ കാണാനും എനിക്ക് കാട്ടിത്തരാനുമല്ലേ നിയ്യ് ഇന്നാ അമ്പലത്തില് പോയത്?
ഉമയുടെ മുഖം തുടുത്തു. അമ്മയ്ക്കിഷ്ട്ടായോ?
ഞാനല്ലല്ലോ വേളി കഴിക്കണത്! രേവതി ചിരിച്ചു. മോളുടെ താടിക്കു പിടിച്ച് അവളുടെ മുഖം പൊന്തിച്ചു.
രേവതിയാണ് കോലോത്തെ സർവ്വാധികാരി. മൂത്തമ്പ്രാട്ടി പറയാതെ ഒരിലപോലും അവിടെയനങ്ങില്ല. ഉമയുടെ കന്നത്തരങ്ങൾ ഒരു പരിധിവരെ അമ്മ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിലും, ഇപ്പോഴമ്മ അവളെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയെപ്പോലാണ് കാണുന്നതെങ്കിലും, അമ്മയുടെയുള്ളിലെ ഉരുക്കിൻ്റെ ഞരമ്പുകൾ ഉമയ്ക്കറിയാമായിരുന്നു. എണ്ണയിട്ട നാലു നേർത്ത ചൂരലുകൾ! ഉമയുടേയും അനിയത്തി മൃദുലയുടേയും കൊഴുത്തു വിടർന്ന ചന്തികളുടെ തോല് എത്രയോ തവണ ആ ചൂരലുകൾ കവർന്നിരിക്കുന്നു! അമ്മയ്ക്കഹിതമായ എന്തേലും ചെയ്താൽ മൂന്നു ദിവസമെങ്കിലും ചന്തിയൊരിടത്ത് ഒറപ്പിച്ചിരിക്കാൻ കഴിയില്ല… ഇപ്പോഴും! ഇക്കാര്യം രണ്ടു കൊച്ചമ്പ്രാട്ടിമാർക്കും അറിയാമായിരുന്നു!