നിനക്കു ഞാനുണ്ട് ഉമേ! ഞാൻ നിൻ്റെയല്ലേ! അവൻ മന്ത്രിച്ചു… അവരൊട്ടിച്ചേർന്നു നിന്നു.
തിരികെ കോലോത്തേക്കു പോവുമ്പോൾ അവൻ്റെ കയ്യെടുത്ത് അവൾ മടിയിൽ വെച്ചു തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇടയ്ക്കെല്ലാം അനുസരണ കാട്ടാതെ അവൻ്റെ നെറ്റിയിലേക്കു വീണ മുടിച്ചുരുളുകൾ അവൾ മാടിയൊതുക്കി. ഇടയ്ക്ക് അവനവളെ നോക്കിയപ്പോൾ തുടുത്ത മുഖവുമായി അവൾ മന്ദഹസിച്ചു.
കോലോത്ത് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ സമയം രാവിലെ എട്ടരയാവുന്നതേയുള്ളൂ. രേവതിത്തമ്പുരാട്ടി യുവമിഥുനങ്ങളെ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു സ്വീകരിച്ചു. ഒരു വെളുഈത്ത മുണ്ടും ക്രീം നിറത്തിലുള്ള നീളൻ കയ്യുള്ള ബ്ലൗസും മുഴുത്ത മുലകൾക്കു മേലേ കസവുള്ള നേര്യതുമണിഞ്ഞ മുടി മോളിൽ കെട്ടിവെച്ച് നെറ്റിയിൽ ഭസ്മക്കുറിയുമായി അവരെ എതിരേറ്റ തമ്പുരാട്ടി ഭൂമീദേവി അവതരിച്ചതാണെന്ന് വിഷ്ണുവിനു തോന്നി. മഴപെയ്തു നനഞ്ഞ പുതു മണ്ണിൻ്റെ ഗന്ധം പോലെ… നെൽക്കതിരുകൾ വിളഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വയലേലകൾ പോലെ… നന്ദിനിപ്പശുവിൻ്റെ പാലു നിറഞ്ഞുവിങ്ങുന്ന അകിടുകൾ പോലെ.. സമൃദ്ധിയുടെ… ഐശ്വര്യത്തിൻ്റെ പ്രതീകം…
അമ്മേ! അവൻ മന്ത്രിച്ചു… രേവതിയുടെ മുലക്കണ്ണുകൾ പരുത്തു ചുളുങ്ങി. അവനെ മടിയിൽ കിടത്തി മുലയൂട്ടാനവളുടെ ഉള്ളം കൊതിച്ചു… ഇപ്പഴല്ല… പിന്നെ… പിന്നെ… അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു.
കൈകൾ വിടർത്തി അവരെ വല്ല്യതമ്പുരാട്ടി വാരിപ്പുണർന്നു.. എൻ്റെ മക്കള്! നിങ്ങള് നന്നായി വരും. വന്നു വല്ലതും കഴിക്കൂ കുട്ട്യോളേ!
ഉണ്ണി തുണികൾ മാറ്റി ഒരു മുണ്ടു മാത്രമുടുത്ത് താഴെയിറങ്ങി. ഉമയും മുണ്ടിലും ബ്ലൗസിലേക്കും മാറിയിരുന്നു. അവൻ വരുന്നതിനു മുന്നേ രേവതിത്തമ്പുരാട്ടി ഉമയെ വശത്തേക്കു നീക്കി നിർത്തി സംസാരിച്ചു.