തെക്കിനിയിൽ അവനെ കാത്തു നിന്ന ഉമയെ കണ്ടപ്പോഴാണ് അവനിത്തിരി ജീവൻ വെച്ചത്. വാ കണ്ണാ! അവളവനെ വിശാലമായ തീൻമേശയിലേക്കു നയിച്ചു. വലിയ കസേരയിലിരുന്നിട്ട് അവനെ തൻ്റെ മൃദുവായ മടിയിലിരുത്തി. അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ അവൾ തഴുകി. മുലക്കണ്ണിൽ മെല്ലെ നുള്ളി വലിച്ചപ്പോൾ അവൻ പുളഞ്ഞു.. ആഹ്! തമ്രാട്ടീ! അവനിരുന്നു ചിണുങ്ങി.
തമ്രാട്ടിയല്ല മുത്തേ! ഉമ. ഞാൻ നിൻ്റെ ഉമയാണ്. നീയെന്നെ വേളികഴിക്കാൻ പോവുന്ന എൻ്റെ പ്രിയതമനും. വേളി കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ ഉണ്ണ്യേട്ടാന്നേ വിളിക്കൂട്ടോ! എന്നെ പേരു മാത്രേ വിളിക്കാവൂ. ഉമയവൻ്റെ കഴുത്തിൽ ചുംബിച്ചു.
ഉടുതുണിയില്ലാതെ തൻ്റെ ഭാവി വധുവിൻ്റെ മടിയിലിരുന്ന് അവൻ പൊടിയരിക്കഞ്ഞിയും, പയറും ചുട്ട പപ്പടവും കഴിച്ചു. പിന്നെ അവളുടെ മെത്തയിൽ അവളുടെ ആലിംഗനത്തിലമർന്ന് മയങ്ങി.
അത്താഴം അമ്മയും ഉമയും അവനും ഒന്നിച്ചാണ് കഴിച്ചത്.
കുട്ടാ! നാളെ പത്തു കഴിയുമ്പോ എനിക്കെൻ്റെ അടുത്ത സഖിയുടെ വേളിക്ക് പങ്കെടുക്കാൻ പോവണം. ശ്ശി ദൂരെയാണ്. നാളെയവിടെത്തങ്ങി മറ്റന്നാളേ വരൂ! ഉമ പറഞ്ഞു.
രേവതിയുടെ മടിയിലായിരുന്നു വിഷ്ണുവിപ്പോൾ. അവൻ്റെ മനസ്സിടിഞ്ഞു. ഉമയെ പിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് അവന് ഹൃദയഭേദകമായിരുന്നു. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.
ഉമയുടെ കണ്ണുകളിൽ തൻ്റെ ചെക്കനോടുള്ള സ്നേഹം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. അവളുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞുപോയി.
രേവതിത്തമ്പുരാട്ടി മന്ദഹസിച്ചു. യുവ മിഥുനങ്ങൾ! അവൾക്കൊരിക്കലും സംമ്പന്ധത്തിനു വന്ന നമ്പൂരാരോടോ തമ്പുരാൻമാരോടോ കാമമല്ലാതെ പ്രേമം തോന്നിയിട്ടില്ലായിരുന്നു. ഉമയോടിത്തിരി അസൂയ തോന്നിയെങ്കിലും വല്ല്യമ്രാട്ടീടെ ഹൃദയത്തിൽ കുലദൈവത്തോടുള്ള നന്ദി കവിഞ്ഞൊഴുകി.. ഈശ്വരാ! എൻ്റെ മക്കൾ നന്നായി വരണേ! അവൾ വിഷ്ണുവിൻ്റെ നെറുകയിൽ മുത്തി. നിന്നെയീ അമ്മ ഉമയില്ലാത്തപ്പഴും പൊന്നുപോലെ നോക്കില്ലേ കുട്ടാ! അവളവനെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി. വിഷ്ണുവിൻ്റെ വലിഞ്ഞുമുറുകിയ ഹൃദയമയഞ്ഞു. അവൻ തിരിഞ്ഞ് അമ്മയുടെ മുഴുത്ത മാറിടത്തിലേക്ക് മുഖമമർത്തി…