“രണ്ടു മുറി എടുക്കണോ ഉഷാമ്മേ…”
അകത്തോട്ടു കയറാൻ നേരം ഞാൻ തിരക്കി…
“വേണ്ട മോനെ… നീ എനിക്കു സ്വന്തം മോൻ തന്നെയാ… പിന്നെ ഒറ്റക്ക് ഞാനെങ്ങനെയാ പരിചയമില്ലാത്തെ സ്ഥലത്ത് നിൽക്കുന്നത്… എനിക്കു പേടിയാ ശ്രീ… നീ ഒരു മുറി എടുത്താൽ മതി..”
“ശരി..”
ഞാൻ അക്കത്തു പോയി മുറിയെടുക്കുമ്പോൾ അവിടെ ഇരുന്ന പയ്യൻ പകുതി മലയാളത്തിൽ എത്ര കട്ടിലുള്ള മുറി വേണമെന്ന് തിരക്കി… അവിടെ മാറി നിൽക്കുന്ന ഉഷാമ്മ കേൾക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു കട്ടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു… രജിസ്ട്രരിൽ പേരും സ്ഥലവും ഒപ്പുമിട്ട് ഞാൻ ഉഷാമ്മയേം കൂട്ടി അയാളുടെ പുറകെ നടന്നു…
“ഉണ്ടു നിന്ന കൊണെ… മുറി… മുറി.. നിക്ലെഗ് ദദന ബോദെണ്ട എങ്ക് കാൾ മൽപ്പുലെ… കാൾ വിളിച്ച… ആ.. കാൾ…”
ഞങ്ങൾക്ക് മുറി തുറന്ന് താക്കോലെന്റെ കൈയിൽ തരുമ്പോൾ അയാൾ തുളുവിൽ എന്തോ പറഞ്ഞു…
ഞങ്ങൾ അകത്തു കയറിയപ്പോൾ തീരെ ചെറിയ ഒരു മുറിയായിരുന്നു അത്… അതിന്റെ നടുവിലായി കിടന്ന കട്ടിലിനും രണ്ടു പേർക്ക് കിടക്കാനുള്ള ഇട തികച്ചു ഇല്ലായിരുന്നു….
“അയ്യോ… മോനെ ഇതിൽ ഒരു കട്ടിലെ ഉള്ളല്ലോ… ഒരു മെത്ത കൂടെ തരാവോ എന്ന് ചോദിച്ചു നോക്കത്തില്ലാരുന്നോ…ഞാൻ അതിൽ നിലത്തു കിടക്കാമായിരുന്നു…“
”ചോദിച്ചതാ ഉഷാമ്മേ… അവര് ഇല്ലന്നാ പറഞ്ഞെ… ഞാൻ വേണേലൊരു മുണ്ട് വിരിച്ചു നിലത്തു കിടന്നോള്ളാം….“
”അത് വേണ്ട മോനെ… ഇവിടെ തന്നെ എങ്ങനേലും ഒതുങ്ങി നമ്മുക്ക് കിടക്കാം..“
ഉഷാമ്മ അതും പറഞ്ഞ് അകത്തു കയറി ഒരു മൂലയിലായി പെട്ടികൾ വെച്ചു… ഞാൻ കതക്ക് അടച്ചു കുറ്റിയിട്ട് നേരെ കുളിമുറിയില്ലേക്ക് കയറി… ചെറിയൊരു കുളിമുറിയായിരുന്നു അത്.. അതിന്റെ തറ മുഴുവൻ വെള്ളം വീണ് നനഞ്ഞിരുന്നു… ഞാൻ തിരിച്ചു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ഉഷാമ്മ വേഷം മാറുകയായിരുന്നു…