ഒളിയമ്പുകൾ [പങ്കജാക്ഷി]

മതിയോ..?

അമ്മ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു..

പെട്ടന്ന് കാല്പെരുമാറ്റം കേട്ടപ്പോൾ അമ്മ വേഗം അയയിൽ കിടന്ന മുണ്ട് മാറ് വരെ മറചു ഉടുതുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി… അച്ഛനായിരുന്നു

അച്ഛൻ: നീ ഇത് എപ്പോ പോയതാ… ആട് കൂട്ടിൽ കിടന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങീട്ട് നേരം എത്രായി അതിനെ തീറ്റിക്കാൻ പോകണ്ടേ

അമ്മ: ഒരു പിടിപ്പത് തുണിയുണ്ട് അപ്പന്റേം മക്കളുടേം പിന്നെങ്ങനാ..ഇനിപ്പോ പുല്ല് ഉള്ള പറമ്പ് എവിടാ ഇവറ്റകളേം കൊണ്ട് പോകാൻ

അച്ഛൻ: മത്തായി സാറിന്റെ പറമ്പിലോട്ട് പോ

അമ്മ: മന്നും മാൻജാതിയും കേറാൻ പേടിക്കണ പറമ്പാ എനിക്ക് പേടിയാ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാൻ

ഞാൻ: വരാമ്മേ..

അതുപറഞ്ഞ് ഞാൻ അമ്മയെ കണ്ണിറക്കി കാണിച്ചു… പകരം അമ്മ അച്ഛനെ നോക്കി അച്ഛൻ കാണുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി ചുണ്ട് കടിച്ചുകൊണ്ട് പൂറിനെ ഒന്ന് തടവി

അമ്മ: നീ ആദ്യം റെഡിയാവ് എന്നിട്ട് അങ്ങൊട്ട് വന്നേരെ

അതും പറഞ്ഞ് അമ്മ വേഗം തുണിമാറാൻ പോയി

ഞാൻ വേഗം തന്നെ കുളിയും പല്ലുതേപ്പും കഴിഞ്ഞ് മത്തായി സാറിന്റെ പറമ്പിലേക്ക് വെച്ചു പിടിപ്പിച്ചു.. വിജനമായ പറമ്പ് ആണ് പത്തേക്കറോളം സാറും കുടുംബവും ഒമാനിൽ മക്കളോടൊപ്പം ആണ്  നാട്ടിൽ ആരേം കിട്ടാത്തോണ്ട് പറമ്പ് കാടുപിടിച് കിടക്കുന്നു.

ഞാൻ പറമ്പിന് ഉള്ളിലേക്ക് കാട് വകഞ്ഞു നടന്നു.. ഈ അമ്മ ഇത് എത് വഴി പോയി പോലും എന്ന് ചുറ്റും നോക്കി കുറച്ചു അകലെ മാറി ആടുകൾ നടക്കുന്നത് കാണാം ഞാൻ അങ്ങൊട്ട് നടന്ന്

ഞാൻ: അമ്മേ…

അമ്മ: ഇവിടുണ്ടടാ ചെറുക്കാ

കുറച്ചുമാറി അമ്മ പുല്ല് മുറിക്കുന്നു ഞാൻ അടുത്തുള്ള പാറപ്പുറത്ത് ഇരുപ്പ് ഉറപ്പിച്ചു