“ഊഫ്… എന്താ ഈ കാണിക്കുന്നെ… ഹാവൂ.. എന്തൊരു സുഖം… ” ലാലിയുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി.
“കാല് ഇനിയും അകത്ത്… നാവിനെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റണം എനിക്ക്….” രവി പുലമ്പി. അത് കേട്ട് ലാലി തുടകൾ പരമാവധി അകത്തി. വായിൽ ഊറിയ തുപ്പലിനെ ലാലിയുടെ ഗുദചാലിൽ ഒഴുക്കിയ രവി നാവിനെ ബലപ്പെടുത്തി ലാലിയുടെ ഗുദത്തിൽ പണിതുകൊണ്ടിരുന്നു. അതേ സമയം, വിരലുകൾ ലാലിയുടെ കന്തിൽ ഉരസുകകൂടി ചെയ്തപ്പോൾ, ലാലി സ്വർഗ്ഗം കണ്ടു.
അവർ തല നിലത്ത് താഴ്ത്തിക്കിടന്ന് രവിയെ കാമാർത്തയായി നോക്കി. ഇയാളെ കുറേ മുൻപ് പരിച്ചയപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിൽ തൻ്റെ അടിവയറ്റിലെ വിശപ്പും ദാഹവും എന്നേ മാറ്റാമായിരുന്നു. ഒരു വീടെന്ന സ്വപ്നം എന്നേ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കാമായിരുന്നു.. തൻ്റെ പൊളിഞ്ഞ കൊതത്തിൽ മുഖമമർത്തി,
തൻ്റെ കുണ്ടിയിലേക്ക് നാവ് കടത്തി സുഖിപ്പിക്കുകയും, സ്വയം സുഖിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഇയാൾ ഇനി തനിക്ക് സ്വന്തം. ഇയാൾക്ക് എന്താകും ജോലി? കണ്ടമാത്രയിൽ കഴുത്തിലെ മാല ഊരിത്തരണമെങ്കിൽ ഇയാളൊരു സാധാരണ വ്യക്തിയേ അല്ല.
ലാലി ചിന്തകളുമായി സുഖത്തേരിൽ യാത്ര ചെയ്തു.
പയ്യെ തിന്നാൽ ലാലിയെന്ന ഈ പനയെ എത്ര നാൾ വരെയും തിന്നാം. അതിനൊത്ത കടി ഇവർക്കുണ്ട്. പിന്നെ, തിന്നാനും അനുഭവിക്കാനും വേണ്ടതിൽ അധികം സ്വത്തുവഹകൾ ഇവർക്ക് സ്വന്തം. കെട്ടിയവന് ഇതിലൊന്നും വലിയ താൽപര്യം ഇല്ലെന്ന് കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾകൊണ്ട് മനസ്സിലായി. പണി.. പിന്നെ കുടി… ദിവസവും ഇതേ വേണ്ടു. ഈ രണ്ട് പ്രവർത്തികളും ലാലിയുടെ വശ്യമനോഹരമായ ശരീരത്തിൽ കുറച്ച് വ്യത്യസ്തമായി നടപ്പിലാക്കിയിരുന്നുവെങ്കിൽ, ഈ രാത്രിയിൽ ഇവർ തൻ്റെ മുന്നിൽ തുണിയഴിച്ച് നിൽക്കില്ലായിരുന്നു…