Posted by “ഞാൻ സഹായിക്കട്ടെ…” രവി ലാലിയെ വീണ്ടും അടുപ്പിച്ചു.
“എങ്ങിനെ….”
“ദാ… ഇങ്ങനെ…” രവി കഴുത്തിൽ കിടന്ന ഒന്നരപവന്റെ മാല ഊരി ലാലിക്ക് കൊടുത്തു.
“കർത്താവേ… എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ മേല..” ലാലിയിൽ അത്ഭുതം ഉളവായി.
“വിശ്വസിച്ചോളൂ… ഇത് എന്റെ സഹായം… അല്ല ഇഷ്ടം… ഇനി റീത്തയെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കരുത്… പൈസ പോരായ്ക വന്നാൽ ഞാൻ തരാം…” രവിയിലെ മനുഷ്യത്വം ഉണർന്നു.
“ഇത് ക്ലാര സിസ്റ്റർ അറിഞ്ഞാൽ… പൊല്ലാപ്പാവോ…” ലാലിയുടെ ചുണ്ട് രവിയുടെ ചുണ്ടിനരികിൽ എത്തി.
“ഇത് നമ്മൾ അറിഞ്ഞാൽ മതി… ഈ കിടക്കുന്ന ആളും അറിയേണ്ട…” രവിയുടെ ചുണ്ട് ലാലിയുടെ ചുണ്ടിൽ മുട്ടി. ലാലി രവിയുടെ ചുണ്ടിനെ വിഴുങ്ങി. രവി ലാലിയുടെ വായിൽ നാവിട്ട് ചുഴറ്റി. ലാലിയുടെ വാ പൊളിഞ്ഞു. ഒരു കൈയ്യിൽ ചുരുട്ടിവച്ച സ്വർണ്ണം ഭദ്രമാക്കി, മറുകൈ രവിയുടെ പുറകിൽ ചേർത്ത ലാലി സന്തോഷത്തിൽ ആറാടി. വർഷങ്ങളായുള്ള അവരുടെ വീടെന്ന സ്വപ്നം പൂവണിയാൻ പോകുന്നുവെന്ന യാഥാർഥ്യം ലാലിയിൽ നിറഞ്ഞാടി. മുട്ട,
കപ്പ, ഉണക്ക മീൻ എന്നിവയുടെ രുചിഭേദം ഇരുവരുടെയും നാവുകൾ പരസ്‌പ്പരം സ്വീകരിച്ചു. ലാലിയാണെങ്കിൽ ഉന്മാദവും ഉന്മേഷവും ഒരുമിച്ച് ആസ്വദിക്കുന്ന വേളയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന അവസ്ഥയിലും. വർഷങ്ങളായി ഒരു വീടെന്ന സ്വപ്നം പൂവണിയിക്കാൻ പെടാപാട് പെടുന്നതിനിടയിൽ പൊട്ടിവീണ ഭാഗ്യം പോലെ ഒരു വലിയ മനസ്സിന് ഉടമയായ,
തികച്ചും അപരിചിതനായ വ്യക്തി തങ്ങളുടെ സ്വപ്നഭവനം പൂർത്തീകരിക്കുവാൻ തയ്യാറായി വന്നിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ താൻ പരമാവധി കീഴടങ്ങി, തൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇയാൾ ഇനി എന്ത് ആവശ്യപ്പെട്ടാലും കൊടുക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. ഇനി സിസ്റ്ററോ സാക്ഷാൽ കേട്ടിയോൻ അറിഞ്ഞാലോ തനിക്ക് ഒരു മൈരും ഇല്ല…