Posted by
ആ രംഗം എൻറെ മനസ്സിലേക്ക് വീണ്ടും വന്നു… തന്തയെ വെട്ടി കൊന്നിട്ട് ഓഗസ്റ്റ് രണ്ടാം തീയതിയും മൂന്നാം തീയതിയും വല്ല തൊടുപുഴയിലും ധ്യാനത്തിന് പോകാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പോയി ആ നിമിഷം എനിക്ക്.. വെറുതെ വൈബ് കളയണ്ട എന്ന് കരുതി തന്തയെന്ന മൈരനെ ഞാൻ അവിടെ വിസ്മൃതിയിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു അമ്മയുടെ വാക്കുകൾക്കായി കാതോർത്തു.
അച്ഛൻ പറഞ്ഞത്.. ഒരു പരിധിവരെ ശരിയാണ്.. അച്ഛൻ തൊടുമ്പോൾ എനിക്ക് അവിടെ ഒലിക്കില്ല.. പക്ഷേ…… അമ്മ വീണ്ടും തീരെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
അമ്മയുടെ കൈകൾ വിറക്കുന്നത് എനിക്ക് അറിയുവാൻ സാധിച്ചു… ഇതെങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നതെന്ന് ഒരു പിടിയും കിട്ടാതെ അമ്മയെ നോക്കാൻ ധൈര്യം ഇല്ലാതെ ഞാൻ കഴുത്തു വേദന എടുത്തിട്ടും തലചരിച്ചുവച്ച് ആ കിടപ്പു തുറന്നു.
അവിടെ ഒലിക്കാറുണ്ട് കണ്ണാ.. പക്ഷേ അത്.. നിന്നെ ഓർക്കുമ്പോൾ ആണെന്ന് മാത്രം…… കേട്ടതും ഒരേസമയം എൻറെ ഉള്ളിലും വെളിയിലും ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടി.
പെടുക്കാനായി വെളിയിൽ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ കടുവയെ കണ്ടതുപോലെ ഞെട്ടിത്തരിച്ച് ഞാൻ അമ്മയെ തല തിരിച്ചു നോക്കി പോയി.
മുഖംകുനിച്ച് ശരീരം ആശകലം വിറച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന എൻറെ അമ്മ… എൻറെ അമ്മ.
ഒരു ആയുസ്സ് മുഴുവൻ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ജീവിച്ച എൻറെ അമ്മ.
എൻറെ ഹൃദയം വിങ്ങി.. കണ്ണുകൾ നീറിപ്പുകഞ്ഞു.. പറഞ്ഞറിയിക്കുവാൻ സാധിക്കാത്ത സമ്മിശ്ര വികാരങ്ങൾ എന്നിൽ കുമിഞ്ഞുകൂടി.
ആ നിമിഷം മറ്റെല്ലാം ഞാൻ മറന്നു പോയി… എൻറെ കണ്ണൊന്നു നിറഞ്ഞാൽ ഹൃദയം ഉരുകി എന്നെ നോക്കുന്ന എൻറെ അമ്മ മാത്രം എന്നിൽ നിറഞ്ഞു.