Posted by
എന്താവും ആ മനസ്സിനുള്ളിൽ…
എന്താണ് ഈ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത വികാരം…
പെട്ടെന്ന് അമ്മ എന്നെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി… മൂർച്ചയുള്ള നോട്ടം.
വില്ലുപോലെ വളഞ്ഞ കട്ടി പിരികം പിടയ്ക്കുന്നുണ്ട്.
അധരങ്ങൾ വിറക്കുന്നു.
താങ്ങാനാവാതെ ഞാൻ മുഖം തിരിച്ചു കളഞ്ഞു… എന്തിനെന്നറിയാതെ.
വെറുതെ ജാലകത്തിലൂടെ കാണുന്ന പേമാരിയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ട് ഞാൻ കിടന്നു.
അമ്മ എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി… അല്പം കഴിഞ്ഞതും.. അമ്മ എഴുന്നേറ്റ് പോകുവാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണെന്ന് അനക്കത്തിൽ നിന്നും എനിക്ക് തോന്നി… അത്രമേൽ പ്രിയപ്പെട്ട എന്തോ അകന്നു പോകുന്നതുപോലെ ഒരു വേദന.
എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയ അമ്മയുടെ കൈകളിൽ ഞാൻ പിടുത്തമിട്ടു.
അപ്പോഴും നോട്ടം വെളിയിലേക്ക് തന്നെ.
ഞങ്ങൾ മൗനത്തിലൂടെ കഥകൾ പറഞ്ഞു… ആ കോരിച്ചൊഴിയുന്ന മഴയിലും പേമാരിയിലും ഭീഷയടിക്കുന്ന കാറ്റിലും എന്നിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നത് അമ്മയുടെ ഗന്ധം മാത്രമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.. കാച്ചിയ എണ്ണയുടെ മണം… അമ്മയുടെ ചൂര.
കണ്ണാ.. അന്ന് എന്നെയും നിൻറെ അച്ഛനെയും നീ കണ്ടില്ലേ.. അന്ന് അച്ഛൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞില്ലേ…… പരസ്പരം നോക്കാതെ എതിർ ദിശയിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ മൗനത്തെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ പറയാൻ വന്നത് മുഴുവിക്കാതെ ഒന്ന് നിർത്തി.
ഞാനൊന്നു മൂളി.
എൻറെ അവിടെ ഒലിക്കാറില്ലെന്ന്….. അമ്മയുടെ സ്വരം തീരെ പതിഞ്ഞു പോയിരുന്നു.