പവിഴങ്ങൾ പൊഴിയുന്ന മനസുകൾ 1 [സ്പൾബർ]

ഹേമ ഉരുട്ടിക്കോണ്ട് വന്ന ട്രോളിയുരുട്ടി അഭി മുന്നേ നടന്നു..
കയ്യിലൊരു ബാഗുമായി ഹേമയും, ശാരദയും..

“ എന്താ മോളേ ഇത്രയും സാധനങ്ങൾ….?”..

ട്രോളിയിൽ അടുക്കി വെച്ച വലിയ പെട്ടികൾ കണ്ട് ശാരദ ചോദിച്ചു..

“ എന്റമ്മേ… ഇതൊന്നുമല്ല..
നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞാ കാർഗോയിലെത്തും കുറേ സാധനങ്ങൾ..
ഫ്ലാറ്റിലുണ്ടായിരുന്നത് മുഴുവൻ ഞാൻ തൂത്തുവാരിയിങ്ങ് കൊണ്ട് പോന്നു..
ഒരു മൊട്ട് സൂചി പോലും അവന് കൊടുത്തില്ല…”

ഹേമ സംതൃപ്തിയോടെ പറഞ്ഞു..

കാറിനടുത്തെത്തി ഡിക്കി തുറക്കാൻ മുന്നിൽ നടന്ന ഹേമയുടെ ജീൻസിനുള്ളിൽ വെട്ടിക്കയറിയിറങ്ങുന്ന ചന്തിയിലേക്ക് അഭിയൊന്ന് നോക്കി..
പലവട്ടം മമ്മിയെ ഓർത്ത് വാണമടിച്ച അവന് അവളുടെ ചന്തിയിലേക്ക് നോക്കാൻ മടിയൊന്നുമുണ്ടായില്ല..

കാറിൽ കയറി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ ഹേമ, അമ്മയെ കുറിച്ചോർത്ത് അൽഭുതം കൊള്ളുകയായിരുന്നു..

എന്ത് മാറ്റമാണ് അമ്മക്ക്.. അൻപത്താറ് പോയിട്ട് അൻപത് വയസ് പോലും തോന്നില്ല.. ചെറുപ്പക്കാരിയായത് പോലെ.
തന്റമ്മയാണെന്ന് പറഞ്ഞാ ഒരാളും വിശ്വസിക്കില്ല..
കഴിഞ്ഞ തവണ കണ്ടപ്പോ വയസായതിന്റെ ചില അടയാളങ്ങളൊക്കെ കണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോൾ അതെല്ലാം മാറി നല്ല പ്രസരിപ്പുള്ള ഒരു യുവതിയെപ്പോലെയായിരിക്കുന്ന അമ്മ.. മുഖത്തൊക്കെ അൽപം മേക്കപ്പ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടോന്ന് ഹേമക്ക് തോന്നി..

ശരീരമാകെയൊന്ന് തുടുത്ത് മുന്നും പിന്നുമൊക്കെ നന്നായി വീർത്തത് ശരിക്കറിയാം..
അമ്മക്കിനി വല്ല…

ഹേയ്… ഭക്തിമാർഗത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന അമ്മക്ക് അത്തരം ചിന്തകളൊക്കെ എന്നേ അസ്തമിച്ചതാണ്..
കുറേ കാലം ഒറ്റക്ക് ജീവിച്ച് ഇപ്പോൾ
കൊച്ചുമോനോടൊപ്പം സന്തോഷത്തോടെയും, സമാധാനത്തോടെയും ജീവിച്ച് മനസ് നിറഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം..