മുറി അടച്ചുപൂട്ടി അവൾ കട്ടിലിൽ നിവർന്നുകിടന്നു… മുഖത്തെ വേദനയിലും ചുണ്ടിലെ നീറ്റലിലും അനാമിക മയങ്ങിപ്പോയി…. ബാഗിൽ കിടന്ന മൊബൈലിൽ സെറയുടെ മിഥുന്റെയും കാളുകൾ മാറി മാറി വരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞില്ല
.
.
.
.
രാത്രി മയങ്ങി മറ്റൊരു പുലരി ഉണർന്നു…. പകൽക്കാല മേഘങ്ങൾ പുൽകിയെത്തിയ സൂര്യന്റെ നേർത്ത കിരണങ്ങൾ കണ്ണുകളിലേക്ക് പതിച്ചതും അനു ഞെട്ടി ഉണർന്നു….. മുഖത്തിന്റെ ഒരുവശത്ത് അപ്പോഴും വേദന ബാക്കിയായി
കുളിച്ചിറങ്ങി കോളേജ് യൂണിഫോം ധരിച്ചു…. മുടി അഴിച്ച് മുഖത്തിന്റെ ഒരുവശം മറയുന്ന വിധത്തിൽ ഇട്ടു….മറ്റ് ഒരുക്കങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാതെ അവൾ ബാഗുമെടുത്ത് താഴേക്ക് ഇറങ്ങി
ക്യാമ്പസിന്റെ മുന്നിൽ തന്നെയും കാത്ത് നിൽക്കുന്ന സെറയെ കാണുന്നതുവരെ അനാമികയുടെ കണ്ണുകളിൽ കാർമേഘം മൂടിനിന്നു…. അനുവിന് അവളെ കാണണമായിരുന്നു….. തന്റെ ധൈര്യം….ഓടി തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ് പൊട്ടികരയുന്നവളെ സെറ പകപ്പോടെ ചേർത്തുപിടിച്ചു
“എന്തുപറ്റി അനു…. എന്തിനാ കരയുന്നെ…..”
“എനിക്ക്…. എനിക്ക് അവനെ കല്യാണം കഴിക്കണ്ടടി…”
കുഞ്ഞുകുട്ടികളെപ്പോലെ അനു അവളുടെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് തേങ്ങി…. സെറ ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു…. പലരും അവരെ സംശയത്തിന്റെ നിഴലിൽ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. ഒരുവിധം സെറ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു വാഷ്റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി….
തുടരും