ഭാഗ്യം, ഇച്ചായന് ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാൻ വേഗം എഴുനേറ്റ് നിലത്ത് കിടന്ന എന്റെ ജട്ടി, ബ്രാ, നൈറ്റി എല്ലാം എടുത്ത് അലക്ക് ബക്കറ്റിൽ ഇട്ടിട്ട് വേറെ ഡ്രെസ്സ് എടുത്തുകൊണ്ട് ബാത്റൂമിൽ കേറി.
കഴിഞ്ഞ രാത്രി നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഓര്ത്ത് നാണവും സന്തോഷവും, പിന്നെ ഇച്ചായനെ വിചാരിച്ച് ചെറിയ വിഷമവും തോന്നി. പക്ഷെ വിശമിച്ചിട്ട് എന്താണ് കാര്യം, ബിബിനാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെയല്ലേ ഞാൻ അറിയാത്ത പോലെ കിടന്നു കൊടുത്തത്! മടിയൊന്നും കൂടാതെ ഞാനും സഹകരിക്കുകയല്ലെ ചെയ്തത്!!
ഒന്നുകില് ഇനി എന്റെ മൊബൈൽ അടുത്ത് വച്ച് കിടക്കണം, ബിബിൻ വരുമ്പോ ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റ് ഓണക്കി എന്തിനാ അസമയത്ത് എന്റെ റൂമിൽ വന്നതെന്ന് ബിബിനോട് ചോദിച്ച് അവന്റെ ആള്മാറാട്ടത്തിന് അന്ത്യം കുറിക്കണം, അല്ലെങ്കിൽ ഈ വിഷമം മാറ്റി അവന്റെ കൂടെ സഹകരിച്ച് കളിക്കണം.
എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് ഞാൻ ആലോചിച്ചു, പക്ഷേ ഒന്നും തീരുമാനിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അവനോട് ദേഷ്യം പോലും എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. പോരാത്തതിന് മനസ്സിന് നല്ല ഉന്മേഷവും സന്തോഷവും ശരീരത്തിന് നല്ല ചുറുചുറുക്കും എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.
“കുറേനേരമായല്ലോ… ആന്റി എന്താ ഇങ്ങനെ ഇടക്കിടക്ക് പുഞ്ചിരിക്കുന്നത്..?” കിച്ചനിൽ വച്ച് ബിബിൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
“ഒന്നുമില്ലട. ഞാൻ എന്റെ കോളേജ് കൂട്ടുകാരികളെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു പോയി… അതാ.”
“ഓ… അതാണോ കാര്യം.”
പിന്നീട് മോളും ബിബിനും പോയ ശേഷം ഇച്ചായനും എന്നോട് ചോദിച്ചു. ബിബിനോട് പറഞ്ഞ മറുപടി തന്നെ ഞാൻ ഇച്ചായനോടും പറഞ്ഞു.