Posted by
കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ട്…
എടുത്ത തീരുമാനം പുനപരിശോദന നടത്തണോ എന്ന് മനസ്സിനോട് പലതവണ ആവർത്തിച്ചു ചോദിച്ചോണ്ടിരുന്നു….
മെല്ലെ എഴുനേറ്റ് ബെഡിൽ മടക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ആ
കരിനീല കളറിൽ അരികു കസവു തുന്നിയ ആ സാരിയൊന്നു കയ്യിലെടുത്തു. മനസ്സിലോട്ട് ആഴ്നിറങ്ങുന്ന ഭൂതകാലത്തിലെ ഇനിയും മറവിക്കു വിട്ടുകൊടുക്കാത്ത ആ ഓർമ്മകൾ പതിയെ കയറിവരുന്നതായി അറിഞ്ഞു അവൾ…
അദ്ദേഹം പോയപ്പോഴും കൂട്ടിനു ഒരു തുണ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല…
ഒരു ജന്മം മുഴുവൻ നൽകാനുള്ള സ്നേഹവും ബാക്കി നൽകിയിട്ടാണ് ആ മനുഷ്യൻ കടന്നുപോയത്…
ഇപ്പൊ… ഇപ്പോൾ..
താൻ എടുത്ത ഈ തീരുമാനകൊണ്ടു ഏറ്റവും സന്തോഷിക്കുന്നത് അദേഹത്തിന്റെ ആത്മാവായിരിക്കും. അവനോളം എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ മാറ്റാർക്കാണ് കഴിയുക.
ഉണ്ണി…..
ഈ മനസിനും ശരീരത്തിനും ഏറ്റവും അവകാശി അവൻതന്നെയല്ലേ..
എന്റേയും അദ്ദേഹത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിൽനിന്നും ഉടലെടുത്ത അവൻതന്നെയാണ് അതിനു അർഹനായുള്ളവൻ…
പതറിപോകുന്ന തന്റെ മനസിനെ നേരെ നിർത്താൻ സ്വയം കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്തികൊണ്ടിരുന്നു അവൾ…
രണ്ടുപേർക്കും ഉറക്കം നഷ്ട്ടപെട്ട രാത്രിയിരുന്നു അത്….
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും എങ്ങനെയോ നേരം വെളുപ്പിച്ചു രണ്ടാളും.
സമയം അഞ്ചിനോട് അടുക്കുന്നുണ്ട്…
കിഴക്കേക്കര അമ്പലത്തിൽനിന്ന് ഉച്ചത്തിൽ മൈകിലൂടെ പാട്ട് കേൾക്കുന്നുണ്ട്…
കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വരാത്തതുകൊണ്ട് നേരത്തെ എണീറ്റ് കുളിച്ചു. കഴിഞ്ഞ ഓണത്തിന് അമ്മ വാങ്ങിത്തന്ന കസാവ് മുണ്ടും ഉടുത്തു തോളിലൂടെ വലിച്ചിട്ട തോർത്തു ഒന്നുടെ കുടഞ്ഞിട്ട് അമ്മയുടെ വാതിലിലോട്ട് അക്ഷമയോടെ നോക്കി…
കുളി കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ആൾടെ…
കുളിമുറിയിൽ നിന്നു വെള്ളം വീഴുന്ന സൗണ്ട് കേക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
വാതില് തുറക്കുന്ന സൗണ്ട് കെട്ടാണ് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്..
താനെടുത്തു കൊടുത്ത ആ നീല സാരിയും ചുറ്റി…
ചന്തിയോളം വരുന്ന ആ മുടി വിടർത്തി പിന്നിയിട്ട് നിലവിളക്കും പിടിച്ചു വരുന്ന അമ്മയെ ആഹ്ലാദത്തോടെ നോക്കി നിന്നു…
എന്റെ പെണ്ണാണ് ഇത്…
എന്റെ.. എന്റെ സ്വത്ത്..
എന്റെ മാത്രം എന്റെ പൊന്നു…
സന്തോഷംകൊണ്ട് നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകൾ തോർത്തിന്റെ തുമ്പുകൊണ്ട് തുടച്ചു…
ഉണ്ണി ആ മൊബൈലിൽ ടോർച്ചു ഓണാക്കിക്കോ..
മഴ പെയ്തതാണ്..
വഴുകളുണ്ടാക്കും..