എന്നെ വെറുക്കരുത് അമ്മേ…
എനിക്ക് നിങ്ങളില്ലാതെ പറ്റില്ല…
അത്രയ്ക്ക് ജീവനാണ് എനിക്ക് നിങ്ങളെന്നു പറഞ്ഞാലമ്മേ…..
ആഗ്രഹിച്ചുപോയി എപ്പഴോ…
അത് ഇന്നോ ഇന്നലെയോ ഉണ്ടായതല്ല അമ്മേ…
ഇപ്പോൾ അമ്മായിരിക്കുന്ന ഈ അവസ്ഥയുണ്ടല്ലോ…
ഈ അവസ്ഥയാണ് എന്നെ ഇതുപറയാൻ നിങ്ങളിൽനിന്ന് പിന്തിരിപ്പിച്ചിരുന്നത്.
തെറ്റാണെന്നറിയാം പക്ഷെ…
എനിക്ക് നിങ്ങളെ വേണം അമ്മേ..എന്റെ.. എന്റെ എന്റേതയി…
ഒരു കുർത്ത നോട്ടമായിരുന്നു അതിനു മറുപടിയായി കിട്ടിയത്…
എന്റെ കൈ മടിയിൽനിന്നും വീശി എറിഞ്ഞു കത്തുന്ന കണ്ണുകളാലെ എന്നെ നോക്കുന്ന ആ മിഴികളിൽ അവർ ഈ ലോകത്ത് ഏറ്റവും വെറുക്കപെട്ടവനായി എന്നെ കാണുന്നതായി തോന്നി എനിക്ക്….
വല്ലാത്തൊരു വിങ്ങലായിരുന്നു നെഞ്ച്…
പക്ഷേ…
തല താഴ്ത്തി നിൽക്കാൻ തോന്നിയില്ല…
തല ഉയർത്തി പിടിച്ചുതന്നെ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ നിന്നു. ഈ അവസരത്തിൽ ഞാൻ തലതാഴ്ത്തി നിന്നാൽ…
അത് എന്നോടുതനെ ഞാൻ ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റാകും…
ശരിയാണ്…
ലോകത്തിനു മുന്നിൽ ഞാൻ വലിയൊരു തെറ്റുതന്നെയാകും..
പക്ഷെ..
ഇതേന്റെ ശരിയാണ്…
എന്നെ പ്രസവിച്ച അമ്മ എന്നതിനപ്പുറം…
ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നവളാണ് നിങ്ങൾ…
എന്റെ മനസിനും ശരീരത്തിനും അധികാരമുള്ളോരുവൾ…
വെറുത്തോള്ളൂ…
പക്ഷെ….
ഉപേക്ഷിക്കത്തെ….
ഉപേക്ഷിക്കത്തിരുന്നാൽ മതിയെനെ….
എന്റേതായിലെങ്കിലും എന്നും ആ സാമിപ്യമെങ്കിലും ഉണ്ടായാൽ മതിയെനിക്ക്….
പക്ഷെ… പക്ഷെ.. നിങ്ങൾക്ക്
മറ്റൊരു അവകാശി വരുന്നത് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെനിക്ക്..
അന്ന് അന്ന്…. ഈ ഉണ്ണിയില്ല…
ഇടർച്ചയോടെ പറയുന്ന വാക്കുകൾക്കൊപ്പം നിറഞ്ഞു തൂക്കുന്ന കണ്ണുകളാലെ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി മുറിയിലോട്ട് കയറി വാതിൽ പതിയെ ചാരി….
നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചു.
വര്ഷങ്ങളായി നെഞ്ചിൽ അടക്കിവച്ച ഭാരം മുഴുവനായി ഇറക്കിവച്ച ഒരാശ്വാസത്തോടെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു കുറച്ചുനേരം അങ്ങനെ കിടന്നു.
തെക്കേ തൊടിയിലോട്ട് തുറക്കുന്ന ജനലയും തുറന്നിട്ട് മഴതോർന്നു നിലാവ് വെളിച്ചം തൂക്കിയ ആ കാവിലോട്ട് നോക്കി നിൽകുമ്പോൾ ഉണ്ണി പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ കിടന്നു പൊള്ളുന്നതായി തോന്നി ഗൗരിക്ക്.
ഗായത്രി എന്റെ അമ്മ 2 [ഗുൽമോഹർ]
Posted by