“അങ്കിളിനെന്നെ കാണണോ..?
ങേ… ശരിക്ക് കാണണോ…?.
പറഞ്ഞോ അങ്കിളേ… തുറന്ന് പറഞ്ഞോ…”
പിരിവെട്ടി നിൽക്കുന്ന ബീരാൻ വീഴാതിരിക്കാനായി വേലിക്കുറ്റിയിൽ മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു..
ഇവൾ തന്നെ കളിയാക്കിയതാണോ…?
അല്ലെന്നാണ് അവളുടെ മുഖഭാവം പറയുന്നത്..
അതിസുന്ദരിയായ ഇവൾ തന്നോടിങ്ങനെയൊക്കെ പറയുമോ..?
ഏത് ചെറുപ്പക്കാരനായ സുന്ദരനേയും അവൾക്ക് നിശ്പ്രയാസം കിട്ടും..
പിന്നെന്തിനാണ് അവളുടെ ഉപ്പയേക്കാൾ പ്രായമുള്ള തന്നോട്…?.
“ അങ്കിളേ… കുറേ ദിവസമായി ഞാനിത് കാണുന്നു…
എന്നിട്ടും അങ്കിളെന്താ എന്നോടൊന്നും ചോദിക്കാത്തത്…?.
അങ്കിളിന് വേണ്ടത് എന്നോട് ചോദിക്കാം…
എനിക്കൊരു പ്രശ്നവുമില്ല…
ആരോടും പറയുകയുമില്ല…”
കുൽസു അയാൾക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്തിട്ടും ബീരാന്റെ നാവ് പൊന്തിയില്ല..
ഇങ്ങിനെയൊന്നും അയാൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതേയല്ല..
നസീമാനെ നോക്കി വാണമടിച്ചത് പോലെ ഇവളെയും നോക്കി കുറേ കാലാം വാണമടിക്കാം എന്ന് മാത്രമാണ് അയാൾ ആഗ്രഹിച്ചത്..
വേറൊന്നും അയാൾ ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല.. പ്രതീക്ഷിച്ചുമില്ല..
ഈ പച്ചക്കരിമ്പിനെ ഒന്ന് തൊടാനുള്ള ഭാഗ്യം പോലും തനിക്കില്ല..
“അങ്കിളിന്റെ നമ്പർ പഴയത് തന്നെയല്ലേ…?”..
എന്തിനെന്നറിയാതെ ബീരാൻ തലയാട്ടി.
“രാത്രി പത്ത് മണിക്ക് ഞാൻ അങ്കിളിന് വിളിക്കും..
അങ്കിൾ ഫോണുമായി പുറത്തിറങ്ങിയാ മതി…
എനിക്ക് ചില കാര്യങ്ങൾ അങ്കിളിനോട് പറയാനുണ്ട്…”
അത്രയും പറഞ്ഞ് കുൽസു തിരിഞ്ഞ് നടന്നു..
ഇരയെ വലയിട്ട് പിടിച്ച വേട്ടക്കാരന്റെ ചിരി അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു..