Posted by എത്ര ദേഷ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങൾ ഒന്നല്ലേ … ഞാൻ കരഞ്ഞപ്പോൾ എൻ്റെ മക്കളും എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചുകരഞ്ഞു … ഞങളുടെ കുടുംബത്തിലേക്ക് വീശിയ കറുത്ത നിഴലാണ് ഈ മഴയായി ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുനീരായി പെയ്തൊഴിയുന്ന അവസ്ഥയിലാണിപ്പോൾ .ഞാനും ഇന്നുവരെ നടന്നതെല്ലാം ഒരു കുമ്പസാരംപോലെ അവരോടു ഏറ്റുപറഞ്ഞു …
അവരും സമ്മതിച്ചു …ജോണിയുടെ മരണത്തിന് കാരണം അച്ഛൻതന്നെയാണ് .. അമീൻ തളരുവാനും. പക്ഷെ ആ കുടുംബം ഇല്ലാതാക്കിയത് കീർത്തനയാണ് അവളാണ് അവളുടെ ആൾക്കാരാണ് എല്ലാം നശിപ്പിച്ചത് . അച്ഛൻ പറയാറുണ്ട് ആ പാവം മനുഷ്യനെ കാണുമ്പോൾ കുറ്റബോദ്ധം തോന്നുന്നു എന്ന് നമ്മളെ എതിർക്കാതെ തന്നെ അവൻ്റെ ജീവൻ പോകാൻ നമ്മളാണ് കാരണമെന്ന് … ഞങ്ങൾ എല്ലാം നഷ്ടപെടുമ്പോളും അമ്മയുടെ ശരീരംകൂടി കീർത്തനയും ശ്യാമും ആവശ്യപ്പെട്ടു … അവർക്കാവശ്യം നമ്മുടെ ശരീരവും ഒപ്പം നമ്മുടെ കാശും … കീർത്തന നമ്മൾ കരുതുംപോലെയല്ല അവളുടെ കാര്യങ്ങൾ നടത്താനായി വലിയ നേതാക്കന്മാരുടെ മുമ്പിൽ കാഴ്ചവെക്കാനും അവൾ മടിക്കില്ലെന്ന് അറിയാൻതുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ ഓരോന്നായി അവസാനിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് … അച്ഛൻ ഞങ്ങളോട് കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു എല്ലാം നശിച്ചുമക്കളെ … എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ പ്രായത്തിൽ ഒരാൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എല്ലാം അവനോട് പറഞ്ഞു ഒന്നുകിൽ ആത്മഹത്യ അല്ലെങ്കിൽ അവരെ അവസാനിപ്പിക്കാൻ ഒപ്പം നിൽകാനെങ്കിലും പറയാമെന്ന് …പക്ഷെ നമ്മുടെ ജീവിതം ഇങ്ങിനെയാക്കിയ അവളെയും അവന്മാരെയും അവസാനിപ്പിക്കാൻ ഞങ്ങളുടെ പ്രായത്തിൽ ഒരാൺകുട്ടിതന്നെ വേണ്ടയച്ചാ … പെണ്മക്കളായ ഞങ്ങൾതന്നെമതിയെന്ന് അഭിമാനത്തോടെ പറയാൻതോന്നിയ കാത്തിരുന്ന ദിവസമാണിന്ന് … അവസാനിപ്പിച്ചു എല്ലാം … അവർ പിടഞ്ഞുമരിക്കുമ്പോളും ഞങൾ ആരും കാണാതെ കരഞ്ഞ കണ്ണുനീരുംകൂടിയാണ് അവസാനിപ്പിക്കാൻ പോകുന്നത് ,