എന്തിനു വേറൊരു സൂര്യോദയം…
നീയെൻ പൊന്നുഷ സന്ധ്യയല്ലേ…
എന്തിനു വേറൊരു മധുവസന്തം…
ഇന്നു നീയെൻ അരികിലില്ലേ
മനോഹരശബ്ദത്തിനുടമയായ നന്ദിതയ്ക്ക് പാട്ട് നന്നായി വഴങ്ങിയിരുന്നു.ക്ലാസിക്കൽ മ്യൂസിക്ക് അവൾ പഠിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. അത്രമേൽ സൗരഭ്യം പൂണ്ട ആ പാട്ടിൽ മീരയൊഴികെ എല്ലാവരും ലയിച്ചുനിന്നുപോയി. അവളാ പാട്ടു പാടുമ്പോൾ സഞ്ജുവിന്റെ മുഖത്തുനിന്നു കണ്ണുകളെടുത്തതേയില്ല. സഞ്ജുവിനോടുള്ള പ്രണയമായിരുന്നു ആ പാട്ടുനിറയെ.
നീയെന്റെ ആനന്ദ നീലാംബരി,
നീയെന്നുമണയാത്ത ദീപാഞ്ജലി..
നന്ദു പാടി അവസാനിപ്പിച്ചപ്പോഴേക്കും സഞ്ജു ഹൃദയംതുറന്ന് കയ്യടിച്ചു. വോവ് …നന്ദു സൂപ്പർ…ശ്രേയ ഘോഷാലിന്റെ കൂട്ടുണ്ട് നിന്റെ സൗണ്ട്. നീ പാടിയ അത്രേം നിമിഷം ഞാൻ സ്വർഗത്തിലെത്തിയപോലെയായി. സഞ്ജു കാതരമായി പറഞ്ഞു. നന്ദുവിന്റെ മുഖം പൂത്തുവിടർന്നു. നാണവും അതിൽ നിഴലിച്ചെന്നു മാത്രം.
ആ സമയം മീരയുടെ മനസ്സിൽ അസൂയയുടെ ഗുണ്ടുകൾ പൊട്ടിത്തെറിക്കുകയായിരുന്നു.
മതി മതി പിള്ളാരേ, അന്താക്ഷരി. നിങ്ങൾക്കൊന്നും പഠിക്കാനില്ലേ പോയി പഠിച്ചേ…മീര വീണ്ടും കാരണവത്തിയായി രംഗത്തുവന്നു.
അയ്യോ, മീരച്ചേച്ചീ ഞങ്ങൾടെ പരീക്ഷ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ. ഇതു വെക്കേഷൻ അല്ലേ.-കുട്ടികൾ ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
അതിനിപ്പോ എന്താ…അടുത്ത ടോപ്പിക്കുകൾ ഇപ്പോഴേ പഠിക്കണം. ഞാൻ പഠിപ്പിച്ചുതരാം, എല്ലാരും വാ- മീര പറഞ്ഞു. കുട്ടികൾ അങ്കലാപ്പിൽ അവിടെ നിന്നു.
ഹേയ് മീരാ, നിനക്കെന്തിന്റെ ധൃതിയാ…വെക്കേഷൻ ടൈമിൽ കുട്ടികൾ ഉല്ലസിക്കണം. അതിനാണു വെക്കേഷൻ. ആരും പോണ്ട കേട്ടോ- നന്ദിത മുറുക്കമുള്ള സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. അതു ശരിയാ മീര, അല്ലെങ്കിലേ ഇവർക്ക് ക്ലാസും ട്യൂഷനും ഒഴിഞ്ഞു സമയമില്ല. അവരൊന്നു റിലാക്സ് ആകട്ടെ -സഞ്ജുവും അതിനെ പിന്താങ്ങിയതോടെ മീരയുടെ എല്ലാ കുരുവും പൊട്ടി.