മണ്ണിലേക്ക് താഴ്ന്ന് പോവാതെ നിലത്ത് തളം കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന, തന്റെ പൂറ്റിൽ നിന്നൊലിച്ച മദജലത്തിലേക്ക് നോക്കി നസീമ പറഞ്ഞു..
“മതിയിത്താ… ഇത്താന്റെ സൗകര്യം പോലെ മതി… എപ്പ വേണേലും എന്നെ വിളിച്ചാ മതി…
പിന്നെയിത്താ…
കുൽസു… അവളിപ്പോ എന്നെ വിളിക്കും.. ഞാനെന്ത് പറയണം അവളോട്… ?”..
അത് ശരിയാണല്ലോ…
അവൾ പൂറ് വടിച്ച് മിനുക്കി അവനേയും കാത്തിരിക്കുകയാണ്…
അവൾക്ക് നിരാശയാവും..
അതൊന്നും തന്റെ വിഷയമല്ല..
അവൾ വേറാരെയെങ്കിലും നോക്കിക്കോട്ടെ..
അല്ലേൽ തന്റെ ആർത്തി തീർന്നിട്ട് ഇവനെത്തന്നെ എടുത്തോട്ടെ…
പക്ഷേ, ഇവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ആദ്യം പൂറ് പിളർത്തിയിരിക്കുന്നത് താനായിരിക്കും…
“നീയൊര് കാര്യം ചെയ്യ്… നീ കടയിലേക്ക് തുണിയെടുക്കാനൊക്കെ പോവാറില്ലേ… ?.
അത് പോലെ ദൂരെയേതേലും സ്ഥലത്തേക്ക് പെട്ടെന്ന് പോവേണ്ടി വന്നു എന്ന് പറ…
ഒന്ന് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞേ വരൂന്നും പറ..
അവൾ വിശ്വസിച്ചോളും…”
കഴപ്പ് മൂത്താൽ എന്ത് ഐഡിയയും തലയിലുദിക്കുമെന്ന് അൽഭുതത്തോടെ നസീമയോർത്തു..
ഇങ്ങിനെ കുരുട്ട് ചിന്തിക്കാനുള്ള ബുദ്ധിയൊന്നും തനിക്കില്ലായിരുന്നു..
“ഉം… അങ്ങിനെ പറയാം…
അവൾക്ക് സംശയമൊന്നും തോന്നൂലല്ലോ ഇത്താ… ?”
“ ഇല്ലെടാ… നീ ധൈര്യമായി പറഞ്ഞോ…
അവള് നിന്റെ കടയിലൊന്നും വരാറില്ലല്ലോ… ?”..
“ ഇല്ലിത്താ… ഇത് വരെ വന്നിട്ടില്ല… “
“ പാവം നിന്റെ കാമുകി…
ഇന്ന് വല്ലതുമൊക്കെ നടക്കുമെന്ന് സ്വപ്നം കണ്ട് കിടക്കുകയാ…”
നസീമ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് ചിരിച്ചു..
“ എന്ത് ചെയ്യാം… അവളേക്കാൾ കടി മൂത്താണ് അവളുടെ ഉമ്മ നടക്കുന്നതെന്ന് അവൾക്കറിയില്ലല്ലോ..
അവളെന്റെ കാമുകിയൊന്നുമല്ല…
ഇനി എനിക്ക് ഒറ്റക്കാമുകിയേ ഉള്ളൂ.
എന്റെ ഇത്ത മാത്രം…”