മനുവിന് ലഭിച്ച ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യം എന്താണെന്നു വച്ചാൽ ഹനിഫിന്റെ വീടിന്റെ ജനലുകൾ മരം കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചവയിരുന്നു കൂടാതെ ജനാലകളിൽ ചെറിയ ഓട്ടകളും വിളലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അകത്തേ കാഴ്ച്ച നല്ല വ്യക്തമായി കാണാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നു.
മനു ആ മുറിയുടെ ജനാലയുടെ അരികിലായി വന്നു നിന്നപ്പോൾ തന്നെ അകത്ത് നിന്ന് ചില ശബ്ദങ്ങൾ കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി.
മനു ചെവി ജനാലയോട് ചേർത്ത് വെച്ചുകൊണ്ട് ആ ശബ്ദം ശ്രെദ്ധിച്ചു.
“ആഹ്ഹ്…ഇ…. ക്കാ…..ഔ….. നിർത്തല്ലേ…..ഹ്മ്മ്മ്മ്…. സ്…നല്ല…സു…ഖം…..ആാാ…ഊൗൗ”
സ്റ്റിഫിയയുടെ ശബ്ദവും അതിന്റെ കൂടെ അരക്കെട്ടുകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടിമുട്ടുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഠപ്പ്…. ഠപ്പ്…ശബ്ദവും പ്ലക്ക്…പ്ലക്ക് എന്ന ശബ്ദവും രണ്ട് പേരും കിതച്ചുകൊണ്ട് ശ്വാസം എടുക്കുന്ന ശബ്ദവും ആ മുറിയിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവന്നു ഇതെല്ലാം കേട്ടതും മനുവിന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് നിന്നുപോയത് പോലെ അവന് തോന്നി
എന്നാലും അകത്ത് നടക്കുന്ന കാഴ്ച്ച കാണാൻ അവന്റെയുള്ളിൽ ഒരു കൗതുകം ഉണർന്നു മനു ജനാലയുടെ ഒരു ഹോളിലൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി പക്ഷെ നിർഭാഗ്യം മനുവിനെ വിടാതെ പിന്തുടരുന്ന പോലെയായിരുന്നു ആ മുറിയിലെ ബൾബ് ഓഫായിരുന്നതിനാൽ അകത്തെ കാഴ്ച്ച കാണാൻ അവന് സാധിച്ചില്ല
മനു നിരാശനായി ജനാലയുടെ താഴെയായി ഇരുന്നു ആ മുറിയിൽ നിന്ന് ഉയരുന്ന സ്റ്റിഫിയയുടെ സിൽക്കാരങ്ങൾ കെട്ട് കൊണ്ട് മനു അവന്റെ മനസ്സിൽ അവനെ തന്നെ പഴി പറയാൻ തുടങ്ങി.
“നാശം പിടിക്കാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ നടക്കുമെന്ന് ഞാൻ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കരുതിയിട്ടില്ല. ഇനി എങ്ങനെ എനിക്ക് അവളെ രക്ഷിക്കാൻ പറ്റും.ആ കിളവൻ അവളെ അയാളുടെ കീപ്പാക്കി വെച്ചിരിക്കുകയാണ് അവൾക്ക് ഇ ഗതി വരാൻ കാരണം ഞാനാണ്” പെട്ടന്ന് മുറിയിൽ നിന്നും മനുവിനെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തികൊണ്ട് സ്റ്റിഫിയ അലറി