🤾മോനൂട്ടൻ്റെ സ്വന്തം ടീച്ചർ🧕 [ചിക്കു]

ബ്രൗണിഷ് കളർ ളോഹയുമിട്ട്, ഗോൾഡൻ കളറിൽ റൗണ്ടിലുള്ള കണ്ണടയും വെച്ച്, വല്യമ്മച്ചിയുടേത് പോലെ കൃതാവിൻ്റെ സൈഡിലും തലയുടെ മുൻഭാഗത്തുമായ് തട്ടൻ്റെ പുറത്തേക്ക് അൽപം കാണുന്ന മുടിയുടെ ഭാഗത്ത് കറുപ്പും വെളുപ്പും ഇടകലർന്ന നരപിടിച്ച് , ഗൗരവമുള്ള ചിരിക്കാത്ത വെളുത്ത മുഖവുമായി അൻപതിനടുത്ത് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന മദറിൻ്റെ ആ ഇരുപ്പ് കണ്ടിട്ട് തന്നെ മോനുവിൻ്റെ കാലും കയ്യും വിറക്കാൻ തുടങ്ങി . അവൻ വല്യപ്പച്ചൻ്റെ പിറകിൽ പേടിച്ചരണ്ടങ്ങനെ നിന്നു .

ഞാൻ വർക്കിച്ചൻ പറഞ്ഞിട്ട് വന്നതാ മദറെ.. എന്ന് പൗലോ മാപ്ല ബഹുമാനം കലർന്ന സ്വരത്തിൽ റബേക്ക സിസ്റ്ററിനോട് പറഞ്ഞതും …

ആ … വർക്കി എന്നോട് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞായിരുന്നു . എനിക്കറിയാം ഇവനെ .. ഞാൻ പണ്ട് പ്രിസിപ്പളായിരുന്ന സമയത്തേ ഇവൻ വികൃതിയായിരുന്നു . എൻ്റെ കയ്യീന്ന് തല്ലു കിട്ടിയത് ഓർമയുണ്ടോ കൊച്ചേ നിനക്ക് .
വല്യപ്പച്ചന് പിറകിൽ പതുങ്ങി നിന്ന മോനുവിനെ എത്തി നോക്കിക്കൊണ്ട് സിസ്റ്റർ റബേക്ക അവനോട് ചോദിച്ചു .
പേടിയും ചമ്മലും കാരണം അവൻ വല്യപ്പച്ചൻ്റെ പിറകിൽ തന്നെ തല താഴ്തി നിന്നു .

എന്താ കൊച്ചെ ഇങ്ങനെ ഒളിച്ച് നിൽക്കുന്നത് . മുന്നോട്ട് കയറി വന്നേ . കൊച്ചിനെ ഒന്ന് കാണട്ടെ ഞാൻ .

സിസ്റ്റർ റബേക്കയുടെ ആ ഗൗരവമുള്ള ശബ്ദം കേട്ടതും മോനു പതിയെ വല്യപ്പച്ചൻ്റെ പിറകിൽ നിന്നും തല താഴ്തിക്കൊണ്ട് റബേക്കയുടെ മേശക്കരികിൽ ചെന്ന് നിന്നു .

ഹമ്പട ” നീ എൻ്റെ പഴയ പത്താം ക്ലാസുകാരൻ ജോമോൻ തന്നെയാണല്ലോട കൊച്ചനെ ! എന്താട ഉയരവും വണ്ണവും വെക്കാത്തത് നിനക്ക് ? പൗലോ മാപ്ലേ ഇവന് ആഹാരമൊന്നും ശരിക്ക് കൊടുക്കാറില്ലെ ?