🤾മോനൂട്ടൻ്റെ സ്വന്തം ടീച്ചർ🧕 [ചിക്കു]

ഹാ” നിങ്ങൾ വിഷമിക്കാൻ ചോദിച്ചതല്ല . എൻ്റെ ജോലികൾ അറിയാലോ ? മൊത്തം ചുമട്ടും കൃഷിയുമൊക്കെയാ . കണക്കും കാര്യങ്ങളും നോക്കാൻ ആള് നിലവിൽ കൂടുതലും . ആ … നിങ്ങൾ സിസ്റ്റർ അനിതയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞില്ലെ ! അപ്പോഴാ മഠത്തിലെ കാര്യം ഞാനോർത്തത് . അവിടെ ചെടി നനക്കാനും താറാവിനെ നോക്കാനുമൊക്കെ ഇവനെ ആക്കിയാലെന്താ ? ഇവനാണെങ്കിൽ പ്രായത്തിൻ്റെ വളർച്ച ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് മറ്റ് പ്രശ്നങ്ങളുമില്ല .

എന്ന് വർക്കിച്ചൻ അവരോട് പറഞ്ഞു –

അതിന് മഠത്തിലെ മദർ സുപ്പീരിയർ സമ്മതിക്കുമോ?
അന്നക്കുട്ടി അൽപം ആശയക്കുഴപ്പത്തോടെ വർക്കിയോട് ചോദിച്ചു .

അത് പിന്നെ അന്നച്ചേടത്തീ .. ഇവിടുത്തെ പഴയ സ്കൂൾ പ്രിൻസിപ്പാളായിരുന്ന എറണാകുളം കാരി സിസ്റ്റർ റബേക്കയാ ഇപ്പോ മഠത്തിലെ മദർ സുപ്പീരിയർ . ഞാൻ മദറിനെ ഒന്ന് പോയി കണ്ട് കാര്യം പറഞ്ഞ് നോക്കാം . അവർക്ക് ചിലപ്പോൾ പയ്യനെ ഓർമ കാണും. നാളെ രാവിലെ ഒരു പതിനൊന്ന് മണിയോടെ ഇവിടെ വന്ന് ഞാൻ കാര്യം പറയാം എന്താ പോരെ ?

വർക്കിയുടെ ആ വാക്ദാനം കേട്ട് അന്നക്കുട്ടിക്കും പൗലോ മാപ്ലക്കും സന്തോഷമായി . വർക്കി അവരോടും കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടന്ന് കരയുന്ന മോനുവിനോടും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി .

തന്നെ പറ്റിയുള്ള അവരുടെ ചർച്ചകളെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടന്ന മോനു സിസ്റ്റർ അനിത എന്ന് കേട്ടതും ഒന്ന് ഞെട്ടിത്തെറിച്ചു . ആറടിക്കടുത്ത് ഉയരമുള്ള ഇരുനിറമുള്ള അൽപം തടിച്ച സിസ്റ്റർ അനിത അവൻ്റെ പേടി സ്വപ്നമായിരുന്നു . ക്ലാസ് റൂമിൻ്റെ വരാന്തയിലൂടെ അരയിൽ വീതികുറഞ്ഞ കറുത്ത ബെൽറ്റും ധരിച്ച് വെളുത്ത ളോഹയും കറുത്ത തട്ടവും ഇട്ട് വള്ളി ചൂരലും നിലത്തൂടെ ഉരച്ചു കൊണ്ട് അനിതാ സിസ്റ്റർ വരുന്നത് കണ്ടാൽ തന്നെ എത്ര ബഹളം വെക്കുന്ന ക്ലാസ് മുറികളാണെങ്കിലും ഒറ്റയടിക്ക് നിശബ്ദമാകുമായിരുന്നു .