🤾മോനൂട്ടൻ്റെ സ്വന്തം ടീച്ചർ🧕 [ചിക്കു]

മോനു തല്ലും കൊണ്ട് ചന്തിയും തിരുമിക്കൊണ്ട് അവൻ്റെ റൂമിൽ പോയി കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടന്ന് കരച്ചിൽ തുടർന്നു .
അന്നക്കുട്ടി പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ പോയി വർക്കിച്ചനുള്ള നാരങ്ങാ വെള്ളവുമായി വന്നു .

ഇങ്ങ് കയറി ഇരിക്ക് വർക്കീ . ദാ ഇതങ്ങ് കുടി . നിങ്ങളും വാ മനുഷ്യാ ..എന്നും പറഞ്ഞ് അന്നക്കുട്ടി രണ്ട് ഗ്ലാസ് നാരങ്ങാ വെള്ളം അവർക്കായി നീട്ടി . വർക്കിച്ചനും പൗലോ മാപ്ലയും അന്നക്കുട്ടിയും കൂടി വീടിനകത്തിരുന്ന് മോനുവിൻ്റെ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി ചർച്ച ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി .

അവന് ആകെ പേടിയുള്ളത് ഇവളെയാ . പിന്നെ പണ്ട് അവനെ സ്കൂളിൽ പഠിപ്പിച്ച സിസ്റ്റർ അനിതയേയും . ഇവൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നാൽ പിടിച്ചാൽ കിട്ടില്ല . കാര്യം അവനെ കൊഞ്ചിക്കുമെങ്കിലും ഇവളുടെ മുഖം മാറി എന്ന് തോന്നിയാൽ ചെറുക്കൻ നിക്കറിൽ മുള്ളും . എന്നെ അന്നും ഇന്നും അവന് പേടിയേയില്ല . എന്ന് പൗലോ മാപ്ല ചിരിച്ച് കൊണ്ട് വർക്കിച്ചനോട് പറഞ്ഞു .

അവന് വയസ് ഇരുപത് കഴിഞ്ഞില്ലെ ? വളർച്ചയുടെ കാര്യം എനിക്കറിയാം . എന്നാലും മുന്നോട്ട് ജീവിക്കണ്ടെ പയ്യന് ? ?അതിന് ഒരു ജോലി വേണ്ടേ അവന് ?

വർക്കി മുഖം ഒന്ന് ചുളിച്ച് കൊണ്ട് അവരോട് ചോദിച്ചു .

എൻ്റെ പൊന്ന് വർക്കീ .. അവനെ പലയിടത്തും ഞാൻ ജോലിക്ക് കൊണ്ടോന്നാക്കിയതാ . അവിടെയെങ്ങും അവന് പറ്റില്ലാന്ന് പറഞ്ഞ് അവര് തന്നെ അവനെ ഒഴിവാക്കി . പിന്നെ എൻ്റെ കൂടെ ടാപ്പിങ്ങിന് കൊണ്ടോയി നോക്കി . ഉയരത്തിൽ വെട്ടിയ മരത്തിൽ വെട്ടാൻ അവന് കൈ എത്തത്തില്ല . പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യും ഞങ്ങൾ ? തല്ലി കൊല്ലാൻ പറ്റുമോ അവനെ ?