എന്റെ ഇത്തമാർ [ഫാസിൽ ]

ഞാൻ : ഇത് ആരുടെ പറമ്പാ?

റുബീന : ഞങ്ങളുടെ തന്നെ. എന്ന് പറഞ്ഞാ എൻറെ ഭർത്താവിൻറെ.

ഞാൻ : നമ്മൾ എന്തിനാ ഇവിടെ വന്നത്?

റുബീന : എൻറെ ഭർത്താവ് നാളെ വരുന്നുണ്ട്. ആരും നോക്കാനില്ലാത്തത് കൊണ്ട്
ഈ സ്ഥലം വിൽക്കാൻ ഉള്ള പ്ലാൻ ഉണ്ട്. ഗൾഫിൽ ഉള്ള അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഏതോ ഒരു ഫ്രണ്ട് ഉം കൂടെ ഉണ്ട്. ഈ സ്ഥലം നോക്കാൻ ആണ് അയാളുടെ വരവ്. അത് കൊണ്ട് കുറച്ചു പണിക്കാരെ വച്ച് ഈ കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഭാഗങ്ങൾ എല്ലാം വെട്ടി വെടുപ്പാക്കണം. പണിക്കാർ ഇപ്പൊ വരും. നീ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരു ധൈര്യമായി എന്ന് കരുതി കൂട്ട് വിളിച്ചതാ. പിന്നെ നാളെ ഇക്ക വന്ന ഞാൻ ഇക്കയുടെ വീട്ടിൽ പോകും. ഇക്ക കുറച്ചു നാൾ ഇവിടെ ഉണ്ടാകും. പിന്നെ തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ എന്നെയും കൂടെ അങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് പോകും. അത് കൊണ്ട് ഇനി നമുക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു ചാൻസ് കിട്ടില്ല. നിന്നോട് കൂടെ ചിലവഴിക്കാൻ പറ്റുന്ന അവസാന അവസരം ആണ് ഇത്.

ഇതെല്ലാം പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ അവളെ എന്നിലേക്ക്‌ ചേർത്ത് കെട്ടി പിടിച്ചു തട്ടത്തിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ തലയിൽ തഴുകി അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. സത്യം പറഞ്ഞാ എനിക്കും വല്ലാത്ത വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു. സഫിയാത്തയും സമീറത്തയും ഉണ്ടെങ്കിലും കൂടുതൽ കളിക്കാൻ കിട്ടുമായിരുന്നത് റുബീനയെ ആയിരുന്നു. കാരണം അവൾ സ്ഥിരമായി വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകും എന്നത് തന്നെ. സഫിയാത്ത വല്ലപ്പോഴും മാത്രം വീട്ടിൽ വരൂ. പിന്നെ അവരെ കളിക്കണമെങ്കിൽ അവരുടെ വീട്ടിൽ പോകണം. അത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. പിന്നെ സമീറത്തയെ ഇത് വരെ കളിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എങ്കിലും അവർ കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞാ തിരിച്ചു ഗൾഫിലേക്ക് പോകും എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് റുബീന ഉണ്ടാകും എന്നുള്ളത് മാത്രം ആയിരുന്നു ആശ്വാസം. ഇപ്പോൾ അതും ഇല്ലാതെ ആയിരിക്കുന്നു.