Posted by ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോഴും അമ്മയുടെ മുഖത്തെ ജാള്യത പൂർണ്ണമായി മാറിയിട്ടില്ല. നല്ല കുറ്റബോധം ഉണ്ട് മുഖത്ത്. ഒരു വാക്ക് പോലും ഉരിയാടാതെ ആണ് രണ്ടുപേരും ഇരുന്നു കഴിച്ചത്. ഞാൻ ആദ്യം കഴിച്ചു തീർത്തു, വീണ്ടും അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. അമ്മ കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ: എന്തൊക്കെ ആയിരുന്നു പുകില് ഇവിടെ, ചേട്ടനും ചേട്ടത്തിയും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് കൊള്ളാം. അല്ലെങ്കിൽ എൻ്റെ മാനം പോയേനെ.
അമ്മ: അവരുടെ മുന്നിൽ വച്ച് ചോദിക്കണമെങ്കിൽ എനിക്ക് ഇന്നലെ രാത്രി വന്ന സമയത്തെ ആകാമായിരുന്നു. അവർ പോകുന്നത് വരെ കാത്തിരുന്നിട്ട് ആണ് ഞാൻ രാവിലെ നിൻ്റെ റൂമിലേക്ക് വന്നതും.
ഞാൻ: അമ്മയ്ക്ക് രാവിലെ അങ്ങനെ വന്നു കിടന്നപ്പോൾ നാണക്കേടോ ചമ്മൽ ഒന്നും തോന്നിയില്ലേ?
അമ്മ: പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടായ ദേഷ്യത്തിന് ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പോലും എനിക്ക് ബോധ്യം ഇല്ലായിരുന്നു.
ഞാൻ: അതും ഡ്രസ് പോലും മാറ്റാതെ, ഇന്നലെ വന്ന അതേ വേഷത്തിൽ കുറിയും ഇട്ടു… ഒരു വല്ലാത്ത ലുക്ക് ആയിരുന്നു കാണാൻ രാവിലെ. ഞാൻ ആയത് കൊണ്ട് കൊള്ളാം, വേറെ വല്ല മക്കളായിരുന്നെങ്കിൽ….
അമ്മ: ആയിരുന്നെങ്കിൽ എന്താ…?
ഞാൻ: ഒന്നും ഇല്ല.
അമ്മ: ഉും….
ഞാൻ: അല്ല ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ, ദേഷ്യത്തിൽ എൻ്റെ മുന്നിൽ വച്ച് സ്വയം ബ്ലൗസ് ഊരിയപ്പോൾ മകനാണ് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്ന ചിന്ത ഒന്നും വന്നില്ലേ?
അമ്മ: ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ, ദേഷ്യത്തിൽ ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് പോലും എനിക്ക് ഒരു നിശ്ചയവും ഇല്ലായിരുന്നു. നീ ആ തേവിടിശ്ശിയുടെ വീട്ടിൽ പോയെന്ന് തന്നെ ആണ് ഞാൻ പൂർണ്ണമായി വിശ്വസിച്ചത്. നിന്നെ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടും പോലെ തോന്നി. ഏതൊരു അമ്മയ്ക്കും ഇങ്ങനെ ഒരു സംഭവം മക്കളിൽ നിന്നും താങ്ങാൻ കഴിയില്ലല്ലോ.